Да беше жива, Милица Ракиќ денеска би имала 21 година. Нејзиното име длабоко е врежано кај народот. Тоа се случи пред точно 18 години, на 17 април 1999 година, кога во текот на НАТО бомбардирањето гелер ја погоди куќата во Батајници.

Шрапнел од експлодиран проектил, од кого сеуште се гледаат оштетувањата на фасадата на семејната куќа во Ракиќа во Улица Димитриј Лазервиќ Раша број 8, ја погоди Милица, точно во 21:30 часот додека седела на нокширче во купатилото, и и го прекина тригодишниот живот. Нејзината смрт стана симбол за страдањата и патењето на децата.

Нејзиното семејство одамна не сака да говори и да дава изјави за медиумите. Но, своевремено таткото на Милица, Жарко, ја раскажа сцената во која НАТО го уби нејзиниот анѓел.

Мама, кога во тој момент беше бремена, а тоа не го ни знаела, ја остави малку време на прагот, за да го подготви креветот за спиење. Вратата на купатилото била отворена. Во еден момент се слушна силна детонација. Сталото, плочките и фасадата испукаа.

Жарко, таткото на Миличин, се втрча во купатилото. Детето му лежеше мртво на подот, околу него имаше крв… Сепак, се надеваше дека Милица и понатаму е жива… Ја зема во рацето, се стрча по скалите, ја однесе со возилото во болница, но, таму само можеа да ја констатираат нејзината смрт.

Милица имала голема рана на препоните низ која искрварела, но и други тешки повреди.

Во истиот момент полесно бил повреден и момчето Дражен Јанковиќ, кој тогаш имал само две години.

Милица е погребана на натајничките гробишта на 19 април.

Една улица во Бајници, како и една во новосадската приградска населба Ветерник го носат денеска нејзиното име, а неодамна беше обновена и бистата на споменикот во Ташмајданскиот парк кој потсетува на страдањето на 79 невини деца во текот на 78-те дена бомбардирања. Нејзиниот лик е отсликан во манастирот херцегнови во Тврдош, а постоеле и иницијативи да се прогласи за маченица.

За малата Милица испишани се и стихови: