Во мојава неколкугодишна „кариера“ како колумнист имало моменти кога не се случило ништо (за мене) интересно за да ме предизвика да изгубам 30-60 минути на тастатура и да го преточам мојот став во текст до вас. Имало и такви периоди кога се случувале по неколку настани за кои сум сакал да пишувам, па во еден текст сум пишувал за се наеднаш. Денеска, изминативе неколку недели ситуацијата е сосем различна. Случувања има еден куп, ама мене за ништо не ми се пишува. Еве и сега мрзливо ги влечам прстиве по тастатура, со чести скокови до YouTube, FB, Zase.mk,…
Искрено не ми се пишува за политика. Се е веќе кажано. Не ми се пишува за Талат Џафери, нелегимниот претседател на македонското собрание. За неговиот националистички испад со знамињата. За денешното обраќање до амбасадорскиот кор на Албански јазик. Не ми се пишува за исполнувањето на „платформата“ на албаснките партии во Македонија. Оние кои досега не сфатија дека истата е реалност и веќе се исполнува, ни од сега нема да сфатат. Не знам дали не сакаат или фунцкионираат на сосема поинаква фрекфенција, живеат во паралелен универзум од овој во кој јас живеам, но јасно е дека тие не гледаат ни П од платформа. Тоа што избор на Албанец за претседател на собрание на Македонија е токму прва точка во Платформата и што во истата е јасно приложен правец за влошување на односите со Србија, а Заев веќе го започна уривањето со критиките до Вучиќ... тоа не се аргументи. Не, сите ние кои го гледаме ова сме загорени ВМРОвци. Подржувачи на режимот кои работат во одбрана на криминалот. Не знам како тоа мојот негативен став кон ултиматумот наречен платформа го штити ВМРО ДПМНЕ, но ете така стојат работите во Македонија.
Не ми се пишува ниту за двојните стандарди на европските и светските политичари, ниту за неспособнаста на нашите да се изборат за она што сме ги избрале, а тие го ветиле. Смешно е што политичарите кои побараа од нас да ја водат нашата држава, сега на спас го викаат народот! Па народот го направи своето – ГЛАСАШЕ! Ако треба јас да излезам на улица да ја штитам државава, зошто друг да зема плата како пратеник, министер, премиер, претседател?!!!! Четврт век имаме држава, и освен за НАТО и ЕУ, слушам препукувања кој бил полош! И сега за тоа да пишувам? Да пишувам како во Македонија не смее да има влада без преставник на албанските партии, односно албанското гласачко тело (дури ни сега кога СДСМ има многу албански гласови), но од друга страна е многу коректно ако сите албански партии застанат зад ултиматум наречен платформа. Значи, по автоматизам секое нивно барање мора да биде прифатено! Ако утре побараат на знамето да закачиме орел, а тоа претходно го договориле на тркалезна маса (да, да и тркалезната маса е дел од платформата), македонските партии ќе мора да го прифатат тоа, затоа што не смеат да помислат на влада без албанска партија! Озбилно ли треба да пишувам за ова? Што да пишам? Алооооо!!!!!!
Да пишувам за тоа дека и без политичкава криза Македонија не е држава? Да беше држава, кога се појави политичката криза ќе интервенираа институциите. Оние кои всушност се гарант за државата. Како МВР, ЈО, Уставен, Врховен, па и Ману.... ама ете и повеќе од година дена имаме неуставно СЈО, ама Уставен не смее да се произнесе. По Пржино уставот беше згазен уште неколкупати, но Уставен пак си молчи. Претседателот го гази уставот со недавање мандат, ама Уставен не постои. Се избира претседател на собрание, на НЕ-седница, со НЕ-гласање, но нема институција што ќе превземе нешто. Толпа влегува во собрание и тепа пратеници, но полиција нема во доволен број. Шарени фарбаат згради и палат канцеларија на Претседател, но нема полиција, а кога ја има, јаде балони со боја и запалени контејнери.... Ама се ова е веќе кажано, зошто да се повторувам?
Да пишувам за Јана Бурчевкса и Евросонг? Евровизија не гледам од 2014 година и победата на Кончита. Ич не ми е гајле што се дешава во светот кој преку песна промовира хомосексуалност и извртени вредности. Секако, тоа не значи дека не сум информиран дека нашата преставничка вчера не „шокираше“ со информацијата дека е бремена и дека во живо била запросена од своето момче. Колку и да е ова лош амерички филм, на парот и бебчето им посакувам се најдобро, а на Македонија да не троши 350.000 евра догодина на ваква глупост. Нема потреба на граѓаниве да им приредуваме уште разочарувања, и онака треба само да пуштат вести или да отворат Фејсбук.
Па добро, доволно (не)напишав. До следно читање, поздрав од Пацифист.
