Се почесто наместо домашен лук, на пазарите може да се најде кинески лук, грозје од Аргентина или Чиле, костени од некои од африканските земји, грав од Авганистан, цреши од Албанија, компир и ориз од Турција…

Затоа потрошувачите во последно време станаа многу скептични околу тоа дека купуваат домашно произведено овошје и зеленчук и со право се прашуваат каде што исчезнаа македонските вкусни домати, краставици, јаболка, цреши, грозје.

Тетовскиот грав, кочанскиот ориз, ресенското јаболко и низа други видови овошје и зеленчук со голема домашна традиција и проверен квалитет се реткост на зелените пазари во државава.

Дополнително загрижува фактот што на зелените пазари се поголемо е присуството на зеленчук и овошје од увоз, со што се надоместува падот во домашното земјоделско производство, кое треба да е стожер на исхраната и прехранбената индустрија. Така, се почесто наместо домашен лук, на пазарите може да се најде само кинески лук, наместо струмички, на пазарите и по маркетите може да се најдат претежно кикиритки од некои кинески земјоделски области.

Но, не е само Кина земјата на потекло на увезеното овошје и зеленчук. Доколку прошетате низ пазарите можете да најдете и грозје од Аргентина или Чиле, костени од некои од африканските земји, грав од Авганистан, цреши од Албанија, компир и ориз од Турција.

Со ова “паѓа во вода” фактот дека македонското овошје и зеленчук е исклучително квалитетно и пред се, многу вкусно. Затоа потрошувачите во последно време станаа многу скептични околу тоа дека купуваат домашно произведено овошје и зеленчук и со право се прашуваат каде исчезнаа македонските вкусни домати, краставици, јаболка, цреши, грозје…

Поради фактот што домашните земјоделски производи се помалку ги има на зелените пазари, се намалува и бројот на купувачи кои пазарат. Изгледа им стана сеедно каде го купуваат ,домашното# овошје и зеленчук дали на тезга или во маркет.

Граѓаните во последно време веќе и заборавија да прашуваат за потеклото, бидејќи се навикнаа на “гумени” домати и “пластични” краставици, сега прашуваат само за цената. Факт е дека домашните квалитетни производи се повеќе завршуваат на странските пазари, а ние се навикнавме да јадеме неквалитетни увозни производи. Затоа, речиси и да немаме избор во однос на тоа каков зеленчук и овошје ќе купуваме, само прашањето е каде ќе го купиме.

На зелените пазари и тоа малку зеленчук и овошје што го има, претежно е од увоз и е многу скапо. Па, така гравот што се продава е од Турција, кромидот е од Венецуела, краставиците се од Грција, а лукот од Кина.

Покрај тоа што знаеме дека купуваме увезени производи не е ретка ниту појавата зеленчукот и овошјето од увоз да се претставува како домашни производи.

На почетокот на пролетта кога се појавија на рафтовите во маркетите и на тезгите по пазарите, вкусот на црешите не беше ист како изминатите години. Причината беше увоз од Албанија кои се откупуваа зелени и се чуваа во ладилници додека да узреат, а потоа се продаваат на пазарите.

Меѓутоа голем дел од пазарџиите тврдеа дека не се увезени туку дека се домашни од Чифлик, Нерези, од Марков манастир, Света Петка и Страчинци.

Слична беше и ситуацијата со гравот кои на пазарите го продаваат како тетовски, всушност потекнува од Авганистан, Киргистан, Турција и од Кина. Вакви шпекулации подолго време кружат и за голем дел од другото овошје и зеленчук што се продаваат низ пазарите во државава.