Прекрасна приказна за еден човечки живот е само уште еден доказ дека болните пациенти никогаш не треба да губат надеж и да продолжат да се борат. Имено, кога во 1976 година лекарите му дијагностициралерак на белите дробови, Стаматис Мораитис не се помирил со фактот дека наскоро ќе умре. Тогаш, девет различни лекари потврдиле дека му останува половина година живот и дека веднаш би требало да започне со агресивен третман со хемотерапија. Не сакал да се лекува на тој начин, Стаматис го одбил третманот и од САД се враќа во своето родно место, на остров Икарија во Грција.
Потоа се случило нешто неверојатно! Од самиот почеток, тој бил уништен од депресијата и по цели денови лежел во кревет, додека неговата сопруга и мајка ја презеле грижата за него. Сепак, еден ден му се враќа верата и неговата желба за живот, па претпоставувајќи дека ќе живее уште малку, тој решил последните месеци да се шета, да комуницира со луѓето … Само за да има активен живот. Во следните неколку недели, тој почувствувал дека силата полека му се враќа, па еден ден дури решил и да си засади градина, иако не очекувал дека ќе го доживее раѓањето на плодовите од засадените растенија. Сепак, ова била добра причина да го искористи сонцето и чистиот воздух покрај морето. Поминале шест месеци, но Мораитис не умрел. Наместо смрт, тој работел на земјата, будејќи се порано и во текот на целиот ден престојувал надвор, на воздух. Сам си подготвува ручек од зеленчукот кои ги засадил во својот двор. Наечер, тој се одел во локалната кафеана играјќи домино до доцна по полноќ. Годините минувале, а тој се чувствувал се повеќе здрав. По 30 години таков начин на живот, тој наполнил 97 години и кога дознал дека нема наскоро да умре, решил да оди на преглед со своите стари резултати, со цел да провери што се случило. Наскоро сфатил дека сите лекари кои му предвидувале уште 6 месеци живот, веќе биле мртви, односно дека тој сите ги надживела. Мораитис никогаш не ја почнал хемотерапијата, која требало да му го продолжи животот, тој само се преселил на Икарија. Неверојатниот старец починал на возраст од 102 години, а во пеговата посмртница како причина за смртта е наведена длабоката старост, а ракот воопшто не е споменат, бидејќи при последниот преглед, тој не постоел. Пораката од историјата на животот на Мораитис е тоа дека луѓето треба да знаат дека на болниот човек не му треба толку медицина, колку што му е потребна верата, волја и љубов кон природата. За здравјето е потребна регенерација на телото и духот. Она што е особено интересно е фактот дека местото во кое Мораитис ги поминал последните децении од животот, во светот е познато по здравата храна, но и како остров, на кој “луѓето забораваат да умрат”. Таму жителите речиси не знаат што е тоа болест на срцето, или рак и слични случаи се вистинска реткост на Икарија. Маслиновото масло, руколата, хељда, пченкарен леб, оригано, магдонос и сите слични билки секојдневно се наоѓаат на трпезата на овие луѓе. Исто така, црвено месо во Икарија не се јаде повеќе од еднаш неделно. “Можеби немаме многу пари, но секогаш имаме храна на масата и се забавуваме со семејството и пријателите. Не брзајте сите обврски да ги завршите во текот на денот, за да не работите и навечер. На крајот на денот, не седнувајте пред телевизорот, туку зборувајте и смејте се “, велат жителите на Икарија. Неовообичаенито животот на Икарија се состои во тоа што таму никој не брза. Се што јадат луѓето, тие самите си го произведуваат во нивните градини. Во текот на денот тие одат и по 20 километри, а во попладневните часови, целото село почива. Овие луѓе се смеат и се пријатели едни со други. Живеат без голем стрес и токму поради тоа се најсреќни. Борбата за пари за нив е нешто непознато.
