Чија е Македонија: На Македонците или на ...?

Нешто повеќе од пет и пол месеци Македонија е под водство на СДСМ и Зоран Заев. Премиерот и партијата што ветија „живот за сите“ засега го подобруваат само сопствениот и на оние блиски до нив. Од таму не се намалија патните трошоци за пратениците, па ете деновиве некој кој боеше згради со кондоми со боја, летал до Аргентина со бизнис класа, мерцедесот сеуште си го користат, во влада вработија 120 „шарени“ задолжени за реклами и лаги на владеачката гарнитура, итн... Од друга страна, вредно работат на реализирање на Албанската платформа (да, да, знам дека не постои) и „подобрување“ на македонската надворешна политика, распродавајќи се она што не е нивно. Но, за нешто да биде позитивно или негативно, треба да постои критериум на оценување или истото да биде предмет на јавна оцена. Во политиката таков критериум не постои, а кај нас јавноста како и секогаш е поделена.

Од кога почнав малку од малку да разбирам политика се чудам, како е можно нешто што за некои е свето, на пример името  Македнија, за другите да е потполно неважно. Сум имал многу дебати во животов на тема историја и идентитет со секаков тип на луѓе и ме чудел контрастот на ставови. Но, минатата недела го гледав профсорот Нано Ружин на Тв и се ми стана јасно. Поранешниот амбасадор на Македонија во Шведска и НАТО, освен што тресеше глупости во дебата на телевизија, успеа, секако не намерно, да ми го даде одговорот на мојата дамнешна дилема, за што сум му бескрајно благодарен. Кога веќе не научив ништо од него кога ми беше професор на факултет, еве ми се оддолжи.

Ружин, во емисијата објаснувајќи зошто и како Македонија безусловно мора во НАТО и ЕУ, недвосмислено се огради од историјата на Македонија и се она што значи наш идентитет. „Оставете историја, гледајте кон иднината“. Оваа изјава не е прв пат да ја слушам до сега, но за прв пат сфатив што се крие зад неа. Идентитетот на Македонците, кој секако се влече и од историјата, за него е небитен, затоа што тој човек не го чувствува! Во тоа е целата поента! Нано Ружин и сличните на него (Борјан Јовановски, Грчев, Заев, Димитров...) не знаат што е тоа идентитет. Барем не идентет на нација, на народ. За нив, се започнува и завршува со нив! Затоа Грчев ќе ви каже дека Македонија настанува во СФРЈ, а Борјан Јовановски дека Бугарија не била фашистички окупатор, додека Заев во име на добрососедство ќе менува учебници... И додека на оние кои имаат македонски идентитет сето ова им е чудно, дури и незамисливо, на Ружин и другарчињата сето ова им е потполно рационално. Од таму и оние изјави на блиски „аналитичари“ на СДСМ дека нацијата е веќе небитна и дека сите сме „граѓани на планетата Земја“, па и изјавата на Заев за бугарска телевизија дека „Самоил не бил Бугарин или Македонец, туку син на Бога“.

Лошата вест за вас кои не се сложувате со политиката на СДСМ е дека овие ликови имаат подршка кај дел од народот. Иако, дел од оние 400.000 гласови кои ги доби СДСМ на последните избори се всушност гласови против ВМРО ДПМНЕ, остатокот се гласови од граѓани кои се сложуваат со мотото „Во НАТО и ЕУ по секоја цена“. Всушност и за нив, како и за носителите на оваа политика, цената е многу прифатлива, затоа што кога не чувствуваш идентитет, немаш никаков проблем да го размениш за „подобро утре“. Кога Кирил и Методиј, Делчев, Сандански, Самоил, па ако сакате и Александар Макеоднски, за вас се потполно неважни, зошто би имале проблем да ги размените за влез кај силните и моќни? Ако светот започнува и завршува со вас, а идентитет влечете од моменталните „вредности“ во светот, што ви е гајле дали Бугарија била фашистичка или не? Што ако како окупатори на оваа територија испоубиле илјадници Македонци? Тоа вас не ве допира. И не само што не ви е гајле, туку и ви пречи кога на некој му е, бидејќи ве спречува во исполнувањето на своите цели. Ако не се смени името, Македонија не може да влезе во друштво на убавите. Затоа овој дел од граѓаните веднаш би го срушиле споменикот на Александар Македонски, би ги подариле Кирил и Методиј, Самоил, Илинденското востание, па и јазикот на Бугарија... Би дале се што не го чувствуваат за свое, на оној кој ќе го побара, само да стигнат онаму каде тие веруваат дека ќе им биде убаво. За нив се ирелевантни сите жртви, вековното ропство, крвта со која е платено денешново парче земја кое се нарекува Македонија, затоа што не крвавеле тие. Од крв ја споменуваат само онаа на челото на Заев на 27ми Април.  Кога постар човек ја искуба Шекеринска за коса, се дигна лавина од осуди и лелек, па министерката шеташе со протеза на вратот со недели, но кога ќе ги споменете неброените Македонци во минатото кои ги дале своите животи за Македонија одговорот е: не се враќајте наназад. Да не се разбереме погрешно, кубењето за коса на Шекеринска беше/е брутален чин кој мора да се казни, но истиот е неспоредлив со судбната да речеме на Карпош и неговите востанијци! Сепак, Шекеринска не ја боли судбината на Карпош, ниту пак на било кој Македонец во историјата. Таа ја чувствува само сопствената болка. Се започнува и завршува со неа!

Има вакви примери уште многу и можам да напишам уште 5-6 страни, но сигурен сум дека и на вас ќе ви текнат. Не е поентата во тоа да читате еден саат, туку да разбереме дека во Македонија постојат вакви луѓе и НЕ, не се малку. Идејата на мојов текст не е да им судам, туку да објаснам зошто сме онаму каде сме. Судот ништо добро нема да ни донесе, затоа што тоа се Македонци (иако не се горди на тоа) колку што сум и јас. Сум читал текстови во кои се навредувани и нарекувани безрбетници, безкичмењаци, квислинзи и како уште не, но ништо добро од тоа. Тие си ја тераат својата агенда, за која веруваат дека е единствената и исто колку што вие не ги разбирате нив, толку и тие не ве разбираат вас. За нив е неразбирливо чувството на припадност, идентитет, МАКЕДОНШТИНА. Неразбирливо е како идентитетот не ви дава да „одите напред“. Како некој си таму Комити, Илинденци, Карпошовци, Словенски просветители, Антички Македонци, Словени... ви се поважни од вашата иднина? Тоа што без нив ние би немале со што да тргуваме сега е неважно, важно е сега да влеземе во НАТО, кај убавиот западен свет (кој секако не си ја продава својата историја). Токму затоа, секоја расправија или убедување со овие луѓе е сулуда и никогаш нема да донесе компромис. Не можете да му објасните на слеп човек од раѓање како изгледа жолтата боја. Не можете на глув да му нацртате како звучи „Слушам кај шумат шумите“. И не, не можете на овие наши сограѓани да им објасните дека без историја, без името, без јазикот, без идентитет не постоиме, затоа што тие постојат без него од кога се родени. Се што можете да направите е да бидете погласни од нив. Сега на социјалните мрежи и по медиуми, на следните избори, на референдум, на улица! Тие своето го направија, дојдоа до власт на улица со рушење на ВМРО ДПМНЕ, но и на цел систем на вредности, сега е вашиот ред. Ако тие без национален идентите беа толку упорни и истрајни, што ве спречува вас? Ако сакате да го споменувате Делчев, Петров, Рацин, Гули, Сандански, Кирил и Методиј, Самоил, па и Александар, време е да се однесувате барем малку како нив и да застанете во одбрана на своето, бидејќи никој друг нема да го направи тоа за вас.

Автор: Пацифист

Заев сака, но не може да и даде на Бугарија

„Јас сум Македонец кој зборува македонски јазик, признат од целиот свет. Каракачанов е Бугарин кој зборува бугарски јазик признат од целиот свет. Но, етничката и идентитетска разлика не е единствената меѓу нас. Поважна и посериозна е разликата во нашите светогледи“, напиша вчера премиерот Заев и додаде: Јас работам на доближување на ставовите околу разликите, и знам дека тоа е можно само преку размена на идеи и мислења, а не преку навреди и недолични пораки. Нашите народи очекуваат исчекор кон пријателство, а не говор на омраза. Доста беше омраза!

Не знам од каде да почнам.... Ајде од почетокот. Први Август 2017 година. Денот на потпишување на договорот и изјавата на Заев дека со овој договор Бугарија го „признала“ Македонскиот јазик. Ммммм...НЕ! Единствено место каде се спомнува македонскиот јазик е последниот пасос во кој се вели:
„Потпишан во два оригинални примероци, секој од нив на официјалните јазици на Договорните страни – македонски јазик, согласно Уставот на Република Македонија и бугарски јазик, согласно Уставот на Република Бугарија, при што и двата текста имаат еднаква важност. “
Значи, согласно уставот на Република Македонија, што значи дека јазикот целиот свој легитимитет го влече од уставот, кој е менлива категорија и постои едвај 30тина години. За разлика од уставот, македонскиот јазик е официјален јазик векови наназад. 
Токму догооворот за добрососедство и лагите што тогаш ги ширеше Заев, се јасен аргумент дека премиерот знаел што го очекува и дека и сега знае што следува. 

Следно, „Јас сум Македонец кој зборува македонски јазик, признат од целиот свет“. Јазик не се признава. Јазик  постои и се кодифицира(стандардизира). Тоа што оваа влада постојано повторува дека македонскиот јазик е признат во 1977 година во Атина е само уште лага, со која повторно им се дава оружје на бугарските тврдења дека станува збор за бугарски дијалект. Во 1977 година во Атина со резолуција е усвоена латиничната транскрипција на македонската кирилица. Толку! Не се работи за никакво признавање, затоа што такво нешто не постои! Како тоа некој да ви признае јазик? Кој е тој што го може тоа?

„Јас сум Македонец кој зборува македонски јазик, признат од целиот свет“, колку и гордо да звучи, нема никакво значење во спорот со Бугарија и Заев го знае тоа. Софија секојдневно повторува дека тие немаат проблем со тоа што ние денеска сме Македонци и зборуваме македонски јазик, туку со нашето минато. На Бугарија во моментов не и гајле дали сме ние Македонци, туку што тоа биле нашите предци. „Македонија и македонскиот народ се творба на Тито. Излажани Бугари, а македонскиот јазик е само дијакт на бугарскиот“. Тоа е ставот на Софија и во ништо не се оспорува со „гордата“ изјава на премиерот. 

„Етничката и идентитетска разлика не е единствената меѓу нас“. И со оваа реченица Бугарија нема никаков проблем. Како што реков и пред малку, Софија признава дека сега сме различни народи, со различен идентитет. Тие ја сакаат историјата. Тоа многу отворено го кажа нивниот министер, кога рече дека убаво што Заев прифаќа заедничка историја, само уште да признае дека е бугарска. 

„Јас работам на доближување на ставовите околу разликите“. За некој да работи на доближување на ставовите, прво треба да има став, а Заев го нема. Дури и кога личи дека го има, ЛАЖЕ! ЛАЖЕШЕ дека нема да се смени устав со цел да се смени уставното име! ЛАЖЕШЕ дека со „Преспанскиот договор“ е бетониран идентитетот, но ја изгубивме пола историја (историја +традиција +култура+јазик = идентитет). ЛАЖЕШЕ дека со договорот со Бугарија, Софија го „признала“ македонскиот јазик. ЛАЖЕШЕ дека не постои „Тиранска платформа“. ЛАЖЕШЕ дека сме добиле датум за прговори со ЕУ, барем 12 пати. ЛАЖЕШЕ дека има писмени гаранции за почеток на преговори со ЕУ. ЛАЖЕШЕ дека Бугарија во втората светска војна била само администратор во Македонија. ЛАЖЕ и сега! Заев нема став, затоа што тој не се обидува да го реши спорот со Бугарија за доброто на Македонија, туку за свое добро. Во ситуација кога земјава е задолжена над 60% од БДП (високозадолжена земја), по што му е јасно дека повеќе нема да може да се задолжува и многу скоро ќе остане без пари за плати и пензии, единствен спас му се европските фондови. Во ситуација кога Македонија е 7ма по смртност од Корона, а ситуацијата до прва ќе се влошува, Заев знае дека многу скоро (на пролет) ќе мора на избори. По сите порази, на сите полиња, Заев знае дека неговата политичка кариера завршува со тие избори. Но, не е тоа главниот проблем на премиерот. Она што него навистина го плаши е прогонот кој што му следува. При "All in“ има само две можни. Ги собираш сите чипови (успеси) од масата или губиш се, па дури и слободата. 

Заев во моментиве е давеник, налик Груевски пред неколку години. Разликаата е што Груевски бараше спас кај народот (кој го пљачкаше со години), а Заев очекува да му помогнат странци. Она што сеуште не го разбрал е дека, кога ќе ја изгуби довербата кај народот, странците нема да го есапат. Завршено е! Сега дури и да прифати дека до вчера сме биле Бугари, а јазикот ни е препишан од бугарски буквар од 1943 година, никако не може да му понуди гаранција на Борисов дека тој договор ќе биде почитуван од наша страна. При таков договор, диру ни почеток на преговори со ЕУ нема да му донесе победа на изборите, а тоа Софија го знае. Затоа, сега потписот на премиерот не вреди ништо во Бугарија. Од таму и изјавата на Каракачанов дека изјавите на Заев се празни зборови, му требаат дела. Делата Заев не може да ги понуди! Единствено што може да направи е дополнителна штета во односите со Бугарија со уше некој анекс договор, за кој нормално ќе ЛАЖЕ што подразбира. Ова не значи дека давеникот ќе престане да прета и да се бори за воздух и по цена на други жртви, но крајот е блиску, а СДСМ никако не може да го запре. 

По сите понижувања и неуспеси кои како народ ги доживеавме под оваа владејачка гарнитура, добрата вест е дека за неколку месеци ќе заминат во историјата (во онаа црната). Лошата вест, доколку драстично не се променат работите, е дека Мицковски ќе биде новиот премиер. Сегашниот лидер на ДПМНЕ кој не направи ама баш ништо, да го спречи Заев во своите антимакедонски политики, премиерската позиција ќе ја добие на тацна. Слично како што ја доби и претседателската функција во својата партија. ДПМНЕ под лидерство на Мицкоски не доби ниту едни избори, не оствари ниту една победа! Ако толку може како партиски лидер, колку (ич) ќе може како премиер?

Можеби малите партии (од кои се издвојува Левица) ќе можат да го искористат вакумот, но сеуште е рано да зборуваме за премиер кој не е челен на СДСМ или ДПМНЕ. 

Автор: Пацифист

(Фото) Му се слошило на работа, западнал во кома, а брзата помош го однела... ДОМА

На социјалните мрежи во Фејсбук групата "Стари Скопјани" се најде статус каде еден од членовите на истата група раскажа за случка која се случила во неговото семејство.

Имено, неговиот зет за време на работа му се слошило и се онесвестил. Неговите колеги повикале брза помош, но тие наместо веднаш да го хоспитализираат тие го транспортирале само до ДОМА.

"Состојба тогаш: не зборел, не бил при свест, не мрдал не бил контактибилен. Тој е на возраст од 40 години,а работи во близина на ГОБ "8ми Септември", ( па нели требало прво да го однесат на некакво снимање, преглед и сл, па така барем беше во наше време. Од како го донеле дома му ставиле инфузија и си заминале и ја повикале ќерками од работа. Сега мојот зет лежи во КОМА, не сум по таа струка за да знам што му е, но само лежи без никакви знаци. Денес дојдоа еднаш од брзата помош да му сменат инфузија и оставија некое кесе, па ќерками ми напиша на ливче што се треба да купам од аптека, изгледа ќе треба сами да го боцкаме. Понатаму ќе ве известам како ќе течат работите, но еве како се спремни оние од екипата на Филипче да помагаат на болните во време на пандемија."

"Мајко Македонијо" те ранија, те омаловажија, стана безимена

Ех, Македонијо мајко моја, Те ранија, те омаловажија, стана безимена. Станавме затворен логор. Потпишавме капитулација. Останавме затворена ковид држава. Секој ден гледаме луѓе без насмевка, луѓе со маски и тешки мисли “Како да издржиме и месецов?”. Во држава во која се шири вирусот со невидена брзина, каде секојдневно имаме над стотици заболени. Дури некои се спремаат за избори, народот се заразува.

ИЗБОРИ ЌЕ ИМА! Има ли пилот во авионот со име МАКЕДОНИЈА? Економијата ни тоне, здравството колабира, а сиромаштијата влегува во фаза на ЕПИДЕМИЈА.

Здравствените работници со последни сили се борат, десеткуваани, заразени и деградирани. Некои земаат картички, некои не но сите заедно и сложно се борат против невидливиот непријател. Без нивната храброст и пожртвувсност ќе бевме Вухан на Балканот. Со ваков галопирачки развој на вирусот, со ваква неспособна власт, ќе имаме долго, топло и пеколно лето и многу ладна есен и зима. Државата ќе банкротира со колабирано здравство, пандемија на сиромаштија и корона.

Ех.. МАКЕДОНИЈО.

М-р Боби Бојчевски

Популарно