Не ми е жал за Кире Лазаров, за вас ми е жал!

На само еден ден пред крајот на Европското првенство во ракомет, кое се одржува во Хрватска, откако страстите кај нас смирија, решив да го споделам со вас мојот став за настапот на Македонија во Загреб и Вараждин.

Без дополнителен вовед:

Доброто

Загреб и првата група во која нашите ракометари остварија 2 победи и еден нерешен резултат. Водени од Раул Гонзалес, пред многубројната и пред се гласна македонска публика, момците во црвено жолта боја го подигнаа нивото на игра и добија менталитет на победници. Квалитетот и талентот, секогаш биле присутни во нашиот национален колектив. Борбеност не недостасувала, но фалеше дрскост и самодоверба во клучните моменти. Ел Команданте тоа им го даде на ракометарите, па во 3 тесни натпревари, кои се одлучуваа во последните секунди, само Германија се спаси.

Во доброто, мора да се споменат и игрите на Талевски и Кузмановски, кои повеќе не се само таленти, туку играчи од висока класа, иако зад нив имаат само по 21 лето. Секако и дебито на големите натпреварувања на Велковски и на уште помладиот Поповски. Ова се момци кои ќе имаат многу повеќе шанси да се докажуваат на некои следни големи турнири.

Несреќното

Повредата на капитенот Кире Лазаров. Дури најголемите екипи страдаат кога ќе им се повреди најдобриот играч. Репрезентации како Франција или Данска, не се исти ако во составот го немаат Карабатиќ, односно Хансен, иако во ростерот имаат многу повеќе избор на квалитет од нашиот селектор. Уште при самиот доскок на Кире, беше јасно дека првенсвото за нас е речиси завршено.

Лошото

По несреќното, следеше лошото, односно 3ти порази во последните три меча и место шанса за посакуваното полуфинале или битка за повисок пласман, Македонија остана на бодовите од првата група, кои ни донесоа 11то место. Не дека пласамнот е многу полош од оние на претходните ЕП, но ваков старт никогаш не сме имале. И не беа само победите, туку и играта ветуваше. Сепак, без Кире, па дури и со Раул на клупата, Македонија е многу предвидлива во нападот и го нема менталитетот на победник. Не дека само постариот Лазаров е победник, но без него, Миркуловски, Стоилов, Манасков, младите Талевски, Кузмановски, Велковски... на моменти ја губат самодовербата. Во моменти кога се крши мечот, нема кој да повлече, кој да биде дрзок, да викне, да мотивира... Тоа е работа на Кире, но овој пат тој не можеше да им помогне, иако седеше на клупата против Чешка. По мечот, ракометарите признаа дека добиениот меч замина за Чешка, затоа што се блокирале и застанале.

Иако не сакам да критикувм поединци, во лошиот дел од нашиот настап во Хрватска, морам да ја споменам формата и лошата одлука за својата кариера на Гоце Георгивски. Момчето што пред само неколку сезони беше во најдобрите десни крила во Европа, по својот ангажман во романското првенство назадува во својата игра. Гоце, не што не е, играчот што беше, уште помалку играчот што можеше да биде, туку веќе не ни потсетува на него. Реализација под 30% од реално добри позиции, многу промашени зицери, го натераа селекторот во игра да го внесе младиот Поповски. На ЕП првенство на кое Македонија се надеваше на ½ финале, тоа е голем удар за плановите. Не знам дали во моментиве Георгиевски има понуди од некој тим од посилна лига, но да сум на негово место, веднаш би ја напуштил Романија. На Македонија и треба стариот Гоце, ако не оној од француското првенство, барем оној од Металург.

Бедното

Кога Македонија освои 5то место на ЕП во Србија пред неколку години, ракометарите добија пречек во Скопје каков што до тој момент имале само кошаркарите. Дочек за кој зборуваше цела ракометна Европа. Но, и тогаш имаше ликови кои негодуваа. Нешто не им беше по мерак. „Па не освоија медал“, „не се шампиони“, „ајде доста само за ракомет се збори“ итн итн. Истото се случи и лани кога Вардар ја покори Европа. „Што им се радувате кога нема Македонци“. „Платеници на Самсоненко“... Камионот што пропадна во фонатаната на плоштад беше поинтересен за нив од прославата на титулата. Јасно ми е дека како и секаде и во Македонија има луѓе на кои животите им се толку мизерни, а самопочитта им зависи само од неуспехот на другите, па мораат да се обидат да го повлечат остатокот од светот со нив. Прв овој пат беше мојот омилен лик од СДСМ, Мухамед Зекири. Ликов оддамна ми е јасен. Човек полн со национализам и омрза кон се што е македонско, па ете и кон Кире Лазаров. Веројатно затоа што капитенот лани порача да го зачуваме нашиот идентитет и интегритет, да го зачуваме она што е наше и што ни припаѓа! Секако ова не му е прв ваков излив на Мухамед, а знам дека нема да му биде ни последен. Ограничен е малиот и секако предвидлив. Албанскиот Саше Политико. Она што е бедно, барем за мене, е што на статусот на Муки, кој подоцна го избриша, се налепија многу Македонци, па удрија по Кире. Човекот кој зад себе има 20 годишна приказна во репрезентацијата, светскиот ракометар кој се надева дека ќе игра ракомет за Македонија до 40тата, само за да ја оснесе својата репрезентација на Олимписки игри. Десниот бек кој е најдобриот стрелец во историјата на европските и светските првенства. Момчето од Свети Николе кое на светското во Хрватска пред 10тина години за време на напорното првенство изгуби 10 килограми од непоштедна борба.... Ете тој Македонец, на некого му беше крив затоа што се повредил! За прв пат во својата кариера во црвено жолтиот дрес Кире не беше во можност да помогне на теренот на своите другари и макеончињата решија дека тој од секогаш бил таков! Тоа се истите оние кои по секое промашување на Лазаров бараат тој да биде изваден, но истите кои се би дале да се Кире. Ете видовме колку Лазаров значи за Македонија, видовме и дека Кире е сериозно повреден и НЕ глумел, но и Кире ги виде нивните коментари упатени до него. За среќа, знае капитенот дека многу поголемиот дел од Македонците го носат во срце и секогаш биле и се на негова страна. Знае дека ги цениме сите негови напори и жртви што тој ги прави за знамето и грбот под кој игра. Знае и дека македончиња постојат и ќе постојат, а секој обид за дискусија со нив е залудно потрошено време. Кој се разбрал со Саше Политико или Муки, па Кире да се разбере со нивните истомисленици?

На крајот, знае Кире дека секој негов успех е радост за цела Македонија. Секој пораз може да го подели со нас. Заедно ќе плачеме, но и заедно ќе славиме, се надеваме и пласман на Олимпија на преполн плоштад.

На вас другите, Муки и компанија.... вас што ве радува? Кога последен пат сте биле среќни? Не, озбилно ве прашувам, вие за што плачете, а на што се смеете? Дајте луѓе да ви помогнеме, ако е можно, додека не е прекасно.

Автор: Пацифист

Заев сака, но не може да и даде на Бугарија

„Јас сум Македонец кој зборува македонски јазик, признат од целиот свет. Каракачанов е Бугарин кој зборува бугарски јазик признат од целиот свет. Но, етничката и идентитетска разлика не е единствената меѓу нас. Поважна и посериозна е разликата во нашите светогледи“, напиша вчера премиерот Заев и додаде: Јас работам на доближување на ставовите околу разликите, и знам дека тоа е можно само преку размена на идеи и мислења, а не преку навреди и недолични пораки. Нашите народи очекуваат исчекор кон пријателство, а не говор на омраза. Доста беше омраза!

Не знам од каде да почнам.... Ајде од почетокот. Први Август 2017 година. Денот на потпишување на договорот и изјавата на Заев дека со овој договор Бугарија го „признала“ Македонскиот јазик. Ммммм...НЕ! Единствено место каде се спомнува македонскиот јазик е последниот пасос во кој се вели:
„Потпишан во два оригинални примероци, секој од нив на официјалните јазици на Договорните страни – македонски јазик, согласно Уставот на Република Македонија и бугарски јазик, согласно Уставот на Република Бугарија, при што и двата текста имаат еднаква важност. “
Значи, согласно уставот на Република Македонија, што значи дека јазикот целиот свој легитимитет го влече од уставот, кој е менлива категорија и постои едвај 30тина години. За разлика од уставот, македонскиот јазик е официјален јазик векови наназад. 
Токму догооворот за добрососедство и лагите што тогаш ги ширеше Заев, се јасен аргумент дека премиерот знаел што го очекува и дека и сега знае што следува. 

Следно, „Јас сум Македонец кој зборува македонски јазик, признат од целиот свет“. Јазик не се признава. Јазик  постои и се кодифицира(стандардизира). Тоа што оваа влада постојано повторува дека македонскиот јазик е признат во 1977 година во Атина е само уште лага, со која повторно им се дава оружје на бугарските тврдења дека станува збор за бугарски дијалект. Во 1977 година во Атина со резолуција е усвоена латиничната транскрипција на македонската кирилица. Толку! Не се работи за никакво признавање, затоа што такво нешто не постои! Како тоа некој да ви признае јазик? Кој е тој што го може тоа?

„Јас сум Македонец кој зборува македонски јазик, признат од целиот свет“, колку и гордо да звучи, нема никакво значење во спорот со Бугарија и Заев го знае тоа. Софија секојдневно повторува дека тие немаат проблем со тоа што ние денеска сме Македонци и зборуваме македонски јазик, туку со нашето минато. На Бугарија во моментов не и гајле дали сме ние Македонци, туку што тоа биле нашите предци. „Македонија и македонскиот народ се творба на Тито. Излажани Бугари, а македонскиот јазик е само дијакт на бугарскиот“. Тоа е ставот на Софија и во ништо не се оспорува со „гордата“ изјава на премиерот. 

„Етничката и идентитетска разлика не е единствената меѓу нас“. И со оваа реченица Бугарија нема никаков проблем. Како што реков и пред малку, Софија признава дека сега сме различни народи, со различен идентитет. Тие ја сакаат историјата. Тоа многу отворено го кажа нивниот министер, кога рече дека убаво што Заев прифаќа заедничка историја, само уште да признае дека е бугарска. 

„Јас работам на доближување на ставовите околу разликите“. За некој да работи на доближување на ставовите, прво треба да има став, а Заев го нема. Дури и кога личи дека го има, ЛАЖЕ! ЛАЖЕШЕ дека нема да се смени устав со цел да се смени уставното име! ЛАЖЕШЕ дека со „Преспанскиот договор“ е бетониран идентитетот, но ја изгубивме пола историја (историја +традиција +култура+јазик = идентитет). ЛАЖЕШЕ дека со договорот со Бугарија, Софија го „признала“ македонскиот јазик. ЛАЖЕШЕ дека не постои „Тиранска платформа“. ЛАЖЕШЕ дека сме добиле датум за прговори со ЕУ, барем 12 пати. ЛАЖЕШЕ дека има писмени гаранции за почеток на преговори со ЕУ. ЛАЖЕШЕ дека Бугарија во втората светска војна била само администратор во Македонија. ЛАЖЕ и сега! Заев нема став, затоа што тој не се обидува да го реши спорот со Бугарија за доброто на Македонија, туку за свое добро. Во ситуација кога земјава е задолжена над 60% од БДП (високозадолжена земја), по што му е јасно дека повеќе нема да може да се задолжува и многу скоро ќе остане без пари за плати и пензии, единствен спас му се европските фондови. Во ситуација кога Македонија е 7ма по смртност од Корона, а ситуацијата до прва ќе се влошува, Заев знае дека многу скоро (на пролет) ќе мора на избори. По сите порази, на сите полиња, Заев знае дека неговата политичка кариера завршува со тие избори. Но, не е тоа главниот проблем на премиерот. Она што него навистина го плаши е прогонот кој што му следува. При "All in“ има само две можни. Ги собираш сите чипови (успеси) од масата или губиш се, па дури и слободата. 

Заев во моментиве е давеник, налик Груевски пред неколку години. Разликаата е што Груевски бараше спас кај народот (кој го пљачкаше со години), а Заев очекува да му помогнат странци. Она што сеуште не го разбрал е дека, кога ќе ја изгуби довербата кај народот, странците нема да го есапат. Завршено е! Сега дури и да прифати дека до вчера сме биле Бугари, а јазикот ни е препишан од бугарски буквар од 1943 година, никако не може да му понуди гаранција на Борисов дека тој договор ќе биде почитуван од наша страна. При таков договор, диру ни почеток на преговори со ЕУ нема да му донесе победа на изборите, а тоа Софија го знае. Затоа, сега потписот на премиерот не вреди ништо во Бугарија. Од таму и изјавата на Каракачанов дека изјавите на Заев се празни зборови, му требаат дела. Делата Заев не може да ги понуди! Единствено што може да направи е дополнителна штета во односите со Бугарија со уше некој анекс договор, за кој нормално ќе ЛАЖЕ што подразбира. Ова не значи дека давеникот ќе престане да прета и да се бори за воздух и по цена на други жртви, но крајот е блиску, а СДСМ никако не може да го запре. 

По сите понижувања и неуспеси кои како народ ги доживеавме под оваа владејачка гарнитура, добрата вест е дека за неколку месеци ќе заминат во историјата (во онаа црната). Лошата вест, доколку драстично не се променат работите, е дека Мицковски ќе биде новиот премиер. Сегашниот лидер на ДПМНЕ кој не направи ама баш ништо, да го спречи Заев во своите антимакедонски политики, премиерската позиција ќе ја добие на тацна. Слично како што ја доби и претседателската функција во својата партија. ДПМНЕ под лидерство на Мицкоски не доби ниту едни избори, не оствари ниту една победа! Ако толку може како партиски лидер, колку (ич) ќе може како премиер?

Можеби малите партии (од кои се издвојува Левица) ќе можат да го искористат вакумот, но сеуште е рано да зборуваме за премиер кој не е челен на СДСМ или ДПМНЕ. 

Автор: Пацифист

(Фото) Му се слошило на работа, западнал во кома, а брзата помош го однела... ДОМА

На социјалните мрежи во Фејсбук групата "Стари Скопјани" се најде статус каде еден од членовите на истата група раскажа за случка која се случила во неговото семејство.

Имено, неговиот зет за време на работа му се слошило и се онесвестил. Неговите колеги повикале брза помош, но тие наместо веднаш да го хоспитализираат тие го транспортирале само до ДОМА.

"Состојба тогаш: не зборел, не бил при свест, не мрдал не бил контактибилен. Тој е на возраст од 40 години,а работи во близина на ГОБ "8ми Септември", ( па нели требало прво да го однесат на некакво снимање, преглед и сл, па така барем беше во наше време. Од како го донеле дома му ставиле инфузија и си заминале и ја повикале ќерками од работа. Сега мојот зет лежи во КОМА, не сум по таа струка за да знам што му е, но само лежи без никакви знаци. Денес дојдоа еднаш од брзата помош да му сменат инфузија и оставија некое кесе, па ќерками ми напиша на ливче што се треба да купам од аптека, изгледа ќе треба сами да го боцкаме. Понатаму ќе ве известам како ќе течат работите, но еве како се спремни оние од екипата на Филипче да помагаат на болните во време на пандемија."

"Мајко Македонијо" те ранија, те омаловажија, стана безимена

Ех, Македонијо мајко моја, Те ранија, те омаловажија, стана безимена. Станавме затворен логор. Потпишавме капитулација. Останавме затворена ковид држава. Секој ден гледаме луѓе без насмевка, луѓе со маски и тешки мисли “Како да издржиме и месецов?”. Во држава во која се шири вирусот со невидена брзина, каде секојдневно имаме над стотици заболени. Дури некои се спремаат за избори, народот се заразува.

ИЗБОРИ ЌЕ ИМА! Има ли пилот во авионот со име МАКЕДОНИЈА? Економијата ни тоне, здравството колабира, а сиромаштијата влегува во фаза на ЕПИДЕМИЈА.

Здравствените работници со последни сили се борат, десеткуваани, заразени и деградирани. Некои земаат картички, некои не но сите заедно и сложно се борат против невидливиот непријател. Без нивната храброст и пожртвувсност ќе бевме Вухан на Балканот. Со ваков галопирачки развој на вирусот, со ваква неспособна власт, ќе имаме долго, топло и пеколно лето и многу ладна есен и зима. Државата ќе банкротира со колабирано здравство, пандемија на сиромаштија и корона.

Ех.. МАКЕДОНИЈО.

М-р Боби Бојчевски

Популарно