Продадени души

Со години, во времиња кога сатирата се сметаше за облик на отпор кон неправедната власт и за храброст, Македонија ги имаше „К-15“ како свои јунаци. Кога не сакавме да кажеме дека самите сме виновни за состојбата во која се наоѓаме, или дека сме слепи пред неправдите што ги чинат оние на кои на избори сме им дале доверба, се шегувавме на своја сметка, велејќи „сега Цацко (ли) ни е крив“. Во таа фраза, Цацко беше невиниот и наивниот, жртвеното јагне (обичниот граѓанин), кој секогаш го извлекуваше подебелиот крај. Денес (вистинскиот) Цацко е владин службеник.

И не само што зема државна плата како дел на Министерството на вистината туку денес популарниот Бубо Каров е дел и на „платена јавна пропаганда“, како што стои на телевизиските пораки со кои се убедуваат граѓаните дека треба да гласаат „за“ на референдумот. На јавната сцена дефилираат толку многу луѓе, кои за мнозина се непријатни изненадувања и разочарувања, но овој лик го издвојувам поради симболичката вредност што ја имаше и како најилустративен пример за степенот на моралната, јавната и политичката корупција. Тоа што на трибина премиерот Заев (на начин што е вицкаст толку за да прилега на спот на некогашните „К-15“) повикува на отворена корупција и купување гласови на граѓаните е помалку тажно, бидејќи за власта секогаш и сме знаеле дека корумпира. Апсолутната власт корумпира апсолутно, а оваа можеби не е апсолутна (засега), ама е дрска, бескрупулозна и бесрамна. Моралниот пад на Цацко е нераскинливо поврзан со начинот на владеење, со клиентелизмот, кронизмот и непотизмот што виреат со години. Единствената разлика е што тој досега претставуваше симбол на отпор, макар и преку хумор, а сега и тој ореол е симнат.

Кога на трибина во Крива Паланка (во камера) премиерот кажа дека странски бизнисмени ветиле дека ќе им платат нешто екстра на работниците само за да излезат на референдумот, зашто тоа било во нивен интерес, тој истовремено повика примерот да го следат и домашните газди, кои сега треба да го одврзат ќесето и да ги поттикнат гласачите. Присутните на трибината ни да трепнат, како хипнотизирани слушаат, несвесни дека се сведоци на кривично дело. За обичниот народ, кој страдал и од едни и од други, кој е сведен на Граѓанинот покорен, и да не се чуди човек. Но каде е ДИК, каде е Јавното обвинителство? (Антикорупциска комисија фактички и немаме, а и кога ја имавме беше само фасада.) Тоа е јавен повик за кршење на гласачкото право и јавен рекет со кој се бара соучесништво од домашните бизнисмени. Нашите гласови се сведени на стока за купопродажба и веројатно ако досега се мислеше дека за Ромите е типично да ги продаваат своите гласови за кило брашно и масло, сега сите сме Роми – без оглед дали ќе го примиме поткупот или не; така нѐ третира премиер што е еднаш аболициран, а неодамна и ослободен во судски случај за поткуп.

Веќе подолго време по домовите на врата чукаат луѓе што се претставуваат како волонтери, а носат полни раце „подарочиња“ и сѐ што бараат е да им кажеме дали и како ќе гласаме. Се прават списоци, семејни, од работно место, од соседство; треба да достават во штабот ако се сака да се задржи работното место или евентуално да се добие. Градоначалник во училница, пред дечиња, им се заканува на учителките дека ќе ги следи и држи на око како постапуваат деновиве. Министер за полиција учествува на пропагандни трибини, а тој е само еден од владината свита што со државни средства патува низ земјава за да учествува во кампања, иако официјално Собранието е организатор на кампањата. Кога Косово стана држава постави споменик со симболичен назив „Новородена“ (Newborn), нашава поставува споменик на „Еврото“ („Новопродадена“). Сега можеме да му се поклонуваме на златното теле, она поради што се тресат темелите и опстанокот на ЕУ. Буквално сѐ што се однесува на референдумот е непоимливо и забрането и со нашите закони, но и со сите европски и демократски стандарди и добри практики, во кои божем се крстат. Им се подбивавме на Груевски, Вучиќ, Ердоган, Орбан – а спаднавме на Заев? Кажете, во што е разликата (ако се занемари IQ=33)? Сето ова се алармантни докази за системскиот гнилеж на државата, но ако тоа досега требаше да се разоткрива со опозициски ангажман, бомби, свиркачи, анализи и сл., истиот тој сега се продава како скап парфем. Наводно, така мирисале демократијата и европската/натовската иднина.

Во низата скандалозни појави е и учеството на странските амбасадори во кампањата, почнувајќи од Жбогар. На билбордите во земјата прикажуваат слики на дечиња, што е злоупотреба на деца во политичка кампања. Но најцинична е онаа порака во која се вели дека со прифаќањето на референдумот ќе сме ја зајакнеле правната држава! Која правна? Која држава? Онаа што ја направија пуздер и ја згазија за да ја изградат постара и поубава од урнатините? Што се однесува на промените на Уставот, велат дека намерно не ги кажуваат решенијата за ревизија на Илинден и АСНОМ, затоа што тоа ќе правело „непријатно влијание врз граѓаните, а граѓаните навистина треба слободно да одлучат!“. Блажено незнаење, слепа доверба и целосна покорност – тоа е она што го бараат од нас во име на „слободно одлучување“ за сопствениот идентитет и државност! А Пендаровски, како кафански човек, ќе чести пијачка ако нешто се „избоксува“ bona fide барем за анусот на МАНУ (ги пишувам овие редови и имам чувство дека сум во кошмар, а не дека бележам сегменти од оваа стварност).

Според таткото на американскиот устав и демократија, Томас Џеферсон, кога неправдата ќе стане закон, отпорот е обврска. Во случајов веќе нема одредба или стандард што не е прекршен – од нератификуваниот договор што ни се поттура како единствена опција до каприциозното референдумско прашање и незаконската кампања, застрашувањето на опонентните и уцените што ни висат над главата како Дамоклов меч. Колку е притисокот посилен, толку е обврската да не се биде соучесник во ова организирано злосторство поголема. Кампањата е „перење мозок“ со наши пари, бидејќи е еднонасочна – само ЗА, каде што води Вождот излезен од романите на Домановиќ! Од сите небулози, меѓу кои и таа дека во ЕУ има бесплатно здравство и образование, лежи неверојатен парадокс. Ваква кампања е посоодветна за комунистички режим, а не за систем што ветува демократија, и тоа во капиталистички, компетитивен систем (за империјалистичката алијанса и да не зборувам). Заев и неговата свита на продадени души им се закануваат на сите што ќе ја исполнат обврската за која зборува Џеферсон; сите што не се со нив се државни непријатели.

Ова е смрт и за елементарното поимање на демократијата. Ако вака се закануваат сега, можете да замислите што ќе прават кога насила ќе треба да го спроведуваат Преспанскиот договор и да ја бришат „именката“ македонски/македонско од јавниот простор? (Ова со „именката“ не е моја грешка, туку е најновиот бисер на професорката-пратеничка што се восхитува на Микеланџело Бонапарта, па не е чудо што не знае што е придавка, а што именка.) Дека следува полициска, орвеловска држава кажав одамна, а сега тоа само се потврдува. За жал, и во оваа работа, како и многупати порано, на челните места се универзитетски професори и „интелектуалци“. Тие не чекаат власта да им ги запали книгите на плоштадите; самите се одрекуваат од нив. Симболички ги палат, сакајќи да се прочистат, самолустрираат, пред да се положат пред олтарот на „новото време“. На сиромавиот и неукиот немаме зошто да му се лутиме дури и кога ќе потклекне; но кога овие од „научниот и интелектуалниот“ Олимп ќе паднат, продавајќи си ја душата, дозволувајќи да бидат убедени, ама и да убедуваат во (правни и политички) апсурди, поради славољубје или среброљубје, поради позиција или моќ – тоа е тешко да се прости.

Останав занемена и од објавата на Независниот академски синдикат (наследник на Професорскиот пленум) дека побарал покачување на платите од премиерот. Како „газда“ можеби ќе потфрли некој сребреник, но несфатливо е професори што наводно се бореле против режим сега да не гледаат дека се проституираат и се продаваат за „кикиритки“, во време кога треба да се најгласни во критиките на општата корупција среде референдумски процес. Не е никаков изговор да кажат дека не се правници: непознавањето на законите не ги ослободува од вина оние што ги кршат! А тие како професори мораат да предничат и со моралната позиција и со критичкиот глас. Освен ако не склучиле фаустијански пакт во замена за бескрајното знаење – кое никому нема да му донесе ни добро, ни еманципација, а најмалку самопочит. Во време кога е модерно да се пишуваат (вистински, а не преносни) пофалби на глупоста и лудоста, кога дефилираат на спотови фаустијански ликови, сепак да почекаме до среда – да видиме дали оваа земја има барем една правна институција, дали Уставниот суд ќе се издигне над ова дно и ќе одигра улога каква што му ја додели уште Ханс Келзен.

Автор: Проф. Билјана Ванковска за НоваМакедонија.ком.мк

Заев сака, но не може да и даде на Бугарија

„Јас сум Македонец кој зборува македонски јазик, признат од целиот свет. Каракачанов е Бугарин кој зборува бугарски јазик признат од целиот свет. Но, етничката и идентитетска разлика не е единствената меѓу нас. Поважна и посериозна е разликата во нашите светогледи“, напиша вчера премиерот Заев и додаде: Јас работам на доближување на ставовите околу разликите, и знам дека тоа е можно само преку размена на идеи и мислења, а не преку навреди и недолични пораки. Нашите народи очекуваат исчекор кон пријателство, а не говор на омраза. Доста беше омраза!

Не знам од каде да почнам.... Ајде од почетокот. Први Август 2017 година. Денот на потпишување на договорот и изјавата на Заев дека со овој договор Бугарија го „признала“ Македонскиот јазик. Ммммм...НЕ! Единствено место каде се спомнува македонскиот јазик е последниот пасос во кој се вели:
„Потпишан во два оригинални примероци, секој од нив на официјалните јазици на Договорните страни – македонски јазик, согласно Уставот на Република Македонија и бугарски јазик, согласно Уставот на Република Бугарија, при што и двата текста имаат еднаква важност. “
Значи, согласно уставот на Република Македонија, што значи дека јазикот целиот свој легитимитет го влече од уставот, кој е менлива категорија и постои едвај 30тина години. За разлика од уставот, македонскиот јазик е официјален јазик векови наназад. 
Токму догооворот за добрососедство и лагите што тогаш ги ширеше Заев, се јасен аргумент дека премиерот знаел што го очекува и дека и сега знае што следува. 

Следно, „Јас сум Македонец кој зборува македонски јазик, признат од целиот свет“. Јазик не се признава. Јазик  постои и се кодифицира(стандардизира). Тоа што оваа влада постојано повторува дека македонскиот јазик е признат во 1977 година во Атина е само уште лага, со која повторно им се дава оружје на бугарските тврдења дека станува збор за бугарски дијалект. Во 1977 година во Атина со резолуција е усвоена латиничната транскрипција на македонската кирилица. Толку! Не се работи за никакво признавање, затоа што такво нешто не постои! Како тоа некој да ви признае јазик? Кој е тој што го може тоа?

„Јас сум Македонец кој зборува македонски јазик, признат од целиот свет“, колку и гордо да звучи, нема никакво значење во спорот со Бугарија и Заев го знае тоа. Софија секојдневно повторува дека тие немаат проблем со тоа што ние денеска сме Македонци и зборуваме македонски јазик, туку со нашето минато. На Бугарија во моментов не и гајле дали сме ние Македонци, туку што тоа биле нашите предци. „Македонија и македонскиот народ се творба на Тито. Излажани Бугари, а македонскиот јазик е само дијакт на бугарскиот“. Тоа е ставот на Софија и во ништо не се оспорува со „гордата“ изјава на премиерот. 

„Етничката и идентитетска разлика не е единствената меѓу нас“. И со оваа реченица Бугарија нема никаков проблем. Како што реков и пред малку, Софија признава дека сега сме различни народи, со различен идентитет. Тие ја сакаат историјата. Тоа многу отворено го кажа нивниот министер, кога рече дека убаво што Заев прифаќа заедничка историја, само уште да признае дека е бугарска. 

„Јас работам на доближување на ставовите околу разликите“. За некој да работи на доближување на ставовите, прво треба да има став, а Заев го нема. Дури и кога личи дека го има, ЛАЖЕ! ЛАЖЕШЕ дека нема да се смени устав со цел да се смени уставното име! ЛАЖЕШЕ дека со „Преспанскиот договор“ е бетониран идентитетот, но ја изгубивме пола историја (историја +традиција +култура+јазик = идентитет). ЛАЖЕШЕ дека со договорот со Бугарија, Софија го „признала“ македонскиот јазик. ЛАЖЕШЕ дека не постои „Тиранска платформа“. ЛАЖЕШЕ дека сме добиле датум за прговори со ЕУ, барем 12 пати. ЛАЖЕШЕ дека има писмени гаранции за почеток на преговори со ЕУ. ЛАЖЕШЕ дека Бугарија во втората светска војна била само администратор во Македонија. ЛАЖЕ и сега! Заев нема став, затоа што тој не се обидува да го реши спорот со Бугарија за доброто на Македонија, туку за свое добро. Во ситуација кога земјава е задолжена над 60% од БДП (високозадолжена земја), по што му е јасно дека повеќе нема да може да се задолжува и многу скоро ќе остане без пари за плати и пензии, единствен спас му се европските фондови. Во ситуација кога Македонија е 7ма по смртност од Корона, а ситуацијата до прва ќе се влошува, Заев знае дека многу скоро (на пролет) ќе мора на избори. По сите порази, на сите полиња, Заев знае дека неговата политичка кариера завршува со тие избори. Но, не е тоа главниот проблем на премиерот. Она што него навистина го плаши е прогонот кој што му следува. При "All in“ има само две можни. Ги собираш сите чипови (успеси) од масата или губиш се, па дури и слободата. 

Заев во моментиве е давеник, налик Груевски пред неколку години. Разликаата е што Груевски бараше спас кај народот (кој го пљачкаше со години), а Заев очекува да му помогнат странци. Она што сеуште не го разбрал е дека, кога ќе ја изгуби довербата кај народот, странците нема да го есапат. Завршено е! Сега дури и да прифати дека до вчера сме биле Бугари, а јазикот ни е препишан од бугарски буквар од 1943 година, никако не може да му понуди гаранција на Борисов дека тој договор ќе биде почитуван од наша страна. При таков договор, диру ни почеток на преговори со ЕУ нема да му донесе победа на изборите, а тоа Софија го знае. Затоа, сега потписот на премиерот не вреди ништо во Бугарија. Од таму и изјавата на Каракачанов дека изјавите на Заев се празни зборови, му требаат дела. Делата Заев не може да ги понуди! Единствено што може да направи е дополнителна штета во односите со Бугарија со уше некој анекс договор, за кој нормално ќе ЛАЖЕ што подразбира. Ова не значи дека давеникот ќе престане да прета и да се бори за воздух и по цена на други жртви, но крајот е блиску, а СДСМ никако не може да го запре. 

По сите понижувања и неуспеси кои како народ ги доживеавме под оваа владејачка гарнитура, добрата вест е дека за неколку месеци ќе заминат во историјата (во онаа црната). Лошата вест, доколку драстично не се променат работите, е дека Мицковски ќе биде новиот премиер. Сегашниот лидер на ДПМНЕ кој не направи ама баш ништо, да го спречи Заев во своите антимакедонски политики, премиерската позиција ќе ја добие на тацна. Слично како што ја доби и претседателската функција во својата партија. ДПМНЕ под лидерство на Мицкоски не доби ниту едни избори, не оствари ниту една победа! Ако толку може како партиски лидер, колку (ич) ќе може како премиер?

Можеби малите партии (од кои се издвојува Левица) ќе можат да го искористат вакумот, но сеуште е рано да зборуваме за премиер кој не е челен на СДСМ или ДПМНЕ. 

Автор: Пацифист

(Фото) Му се слошило на работа, западнал во кома, а брзата помош го однела... ДОМА

На социјалните мрежи во Фејсбук групата "Стари Скопјани" се најде статус каде еден од членовите на истата група раскажа за случка која се случила во неговото семејство.

Имено, неговиот зет за време на работа му се слошило и се онесвестил. Неговите колеги повикале брза помош, но тие наместо веднаш да го хоспитализираат тие го транспортирале само до ДОМА.

"Состојба тогаш: не зборел, не бил при свест, не мрдал не бил контактибилен. Тој е на возраст од 40 години,а работи во близина на ГОБ "8ми Септември", ( па нели требало прво да го однесат на некакво снимање, преглед и сл, па така барем беше во наше време. Од како го донеле дома му ставиле инфузија и си заминале и ја повикале ќерками од работа. Сега мојот зет лежи во КОМА, не сум по таа струка за да знам што му е, но само лежи без никакви знаци. Денес дојдоа еднаш од брзата помош да му сменат инфузија и оставија некое кесе, па ќерками ми напиша на ливче што се треба да купам од аптека, изгледа ќе треба сами да го боцкаме. Понатаму ќе ве известам како ќе течат работите, но еве како се спремни оние од екипата на Филипче да помагаат на болните во време на пандемија."

"Мајко Македонијо" те ранија, те омаловажија, стана безимена

Ех, Македонијо мајко моја, Те ранија, те омаловажија, стана безимена. Станавме затворен логор. Потпишавме капитулација. Останавме затворена ковид држава. Секој ден гледаме луѓе без насмевка, луѓе со маски и тешки мисли “Како да издржиме и месецов?”. Во држава во која се шири вирусот со невидена брзина, каде секојдневно имаме над стотици заболени. Дури некои се спремаат за избори, народот се заразува.

ИЗБОРИ ЌЕ ИМА! Има ли пилот во авионот со име МАКЕДОНИЈА? Економијата ни тоне, здравството колабира, а сиромаштијата влегува во фаза на ЕПИДЕМИЈА.

Здравствените работници со последни сили се борат, десеткуваани, заразени и деградирани. Некои земаат картички, некои не но сите заедно и сложно се борат против невидливиот непријател. Без нивната храброст и пожртвувсност ќе бевме Вухан на Балканот. Со ваков галопирачки развој на вирусот, со ваква неспособна власт, ќе имаме долго, топло и пеколно лето и многу ладна есен и зима. Државата ќе банкротира со колабирано здравство, пандемија на сиромаштија и корона.

Ех.. МАКЕДОНИЈО.

М-р Боби Бојчевски

Популарно