Последниот мој текст го завршив со „Сега го чекаме 16ти Октомрви и тестот на интегритет на пратениците од ВМРО ДМНЕ.“ Знаеме што се случи и како помина тестот. Искрено се надевав дека ќе соберат храброст, но мојот оптизам и покрај животното искуство, некогаш се покажува претеран. Ми требаа неколку дена да се соземам од ударот врз народот од страна на пратениците во Собранието. Неколку дена во кои одбивав да зборувам или да пратам што се случува, но шокот помина. Време е да се погледне на реалноста во очи, иако воопшто не е светла.
Во 11 те години владеење на ВМРО ДПМНЕ, имаше неколку ситници кои ми се допаѓаа. На пример, дел од Скопје 2014. Не цело, не парите потрошени за целиот проект, не цените на одредени проекти или квалитетот на градба. Но, мал дел ми се допаѓа. Поубаво ми е Скопје со тие нови мостови (иако би сакал да имаше помалку споменици на нив), поубав ми е кејот на Вардар со градбите карши плоштадот (ќе беше фино да не пропуштаа дожд), поубав ми е плоштадот со „Воинот на коњ“ и фонтаната (уште да работеше).... Ситници, но сепак имаше. 99% од владеењето на ДПМНЕ го пронаоѓав како не планско, криминално и делумно автократско. Во последните 2 години Груевски и дружината заличија на италијански мафијаши од амерички филм од 60тите. Јасно беше дека мора да паднат, но партизираната држава и никаквата понудата од опозицијата ги оставаа на власт. За ова поопширно имам пишувано во тоа време. Сепак паднаа, но на начин за кој ќе се каеме со генерации.
Паднаа од криминал, но не својот, туку туѓ. Паднаа со рушење на уставниот поредок и правната држава. Од цунами на државните институции и нелегално прислушкувани разговори. Предупредував дека ако ова еднаш се дозволи, ќе стане пракса и бидна така. Следеше 27ми април и незаконскиот „избор“ на претседател на собранието, но и упадот на толпата во собранието. Шест месеци подоцна дознаваме која била целта на тој ден. Очигледно СЈО и криминалот на ДПМНЕ не беа доволни за уцени врз пратениците, кога за тоа ќе има потреба, па на истите им беше дадена прилика да станат терористи и тие ја прифатија. Пишував на 28 ми Април и го пофалив Ѓорчев, затоа што покажа што значи прво да се биде човек, а потоа политички ривал. Да беа сите како Ѓорчев тој ден, никој немаше да ја отвори вратата, никој немаше да ги упатува влезените граѓани кон салата каде се пратениците на ДУИ и СДСМ... да беа сите како Ѓорчев, немаше да имаме 27ми Април...но имаме. Имаме и страшни последици врз народот од истиот тој ден. Токму 27 ми Април им овозможи на СДСМ да ја прегазат волјата на мнозинството граѓани, изразена на референдум и да тргнат во менување на уставното име на државата по своја желба. Како што пишав и минатиот пат, за прв пат една власт во Македонија, јасно и отворено тргна против својот народ. Можат како сакаат да го прекриваат тоа. Со 630.000 гласа ЗА, со поддршка од Европа и САД, со „Европска Македонија“, но историјата ќе запише дека овој потег е потег на ДИКТАТОРИ! Автократски систем во кој „различните“ од нив се буткаат на маргините или се санкционираат. Вакво нешто, дури ни во најлудите денови не направил Груевски. Ако тој беше мафијаш, Заев е Хитлер.
Очекувано, повеќето од оние кои пиштеа „ДИКТАТУРА“ и „РЕЖИМ“ во времето на ДПМНЕ, сега молчат. Сега не им пречи што собранието укинува одлука на народот. Не им пречи што ЈАСНО КАКО ДЕН, Заев уценуваше и потплаќаше пратеници на ДПМНЕ за да добие 2/3 мнозинство (да, 80 пратеници се 2/3 мнозинство) во Собранието. Не им пречи што немаме уставен суд, а една иста судика осудува се што СЈО има потреба да осуди. Не им пречи што на моменти судењата траат и по 16 саати на ден или тоа што на обвинетите им беа набркани и казнети адвокатите. Еве вчера не им пречеше ниту приведувањето на новинарот Миленко Неделковски и претресот во неговиот дом, за ФБ статус. Можете да го сакате, мразите или да немате никакви чувства кон Миленко, но човекот е новинар, приведен за свој став на ФБ! Всушност потполно е небитно што е Миленко, важно е делото и постапката на државта. Актер, оперски пејач и блогер, сеуште се гонат за терористичко загрузување на уставниот поредок, иако е и повеќе од јасно дека за тоа нема никакви докази, ниту индиции. Се забранува филм. Секојдневно се напаѓаат сите кои на ФБ ќе изнесат став против Заев и „Северна“... се прави се за да се замолкнат сите кои мислат поинаку од Заев, а таквите не се малку.
На другата страна од фронтот го имате расцепканото ДПМНЕ (по 19ти октомври сами треба да си го избришат ВМРО од името). Партијата во моментиве личи на здружение на претседатели на класови од 4 одделение во основно училиште. Треба само малку да им викнеш и се ќе прифатат. Може не сите, но доволен број од нив. Искрено, НИКОГАШ, ама НИКОГАШ нема да го заборавам говорот на полноќ на 19ти октомври на лидерот на ДПМНЕ. Само 2 часа по кршењето на сите принципи на демократијата, кршењето на законот и уставот на Р. Македонија од страна на пратениците на собранието, Мицкоски се обрати кон народот и рече дека ќе го победи Заев на избори!!! Во моментот кога засекогаш ја губиме историјата, губиме дел од идентиетот и ЦЕЛСНО се простуваме од историското и уставно име. Во моментот кога ги газиме коските на сите генерации кои дале крв за ова парче земја, ликов вели ќе гопобеди Заев на избори! Внимавајте, не бара избори, туку кога и да се случат, тој ќе победел! Тоа стратегијата! Не кажа ни што ќе се случи „кога“ ќе победи на изборите. Дали ќе го врати уставот? Дали ќе има нов АСНОМ? Дали ќе побара од Грција други услови (да ова звучи лудо, но барем да излажеше)? Не кажа НИШТО!!! Избори и „народот ќе ти суди“. Ма не го ни кажа ова, туку го прочита! Христијан, не те познавам како човек, но од до сега виденото како политичар, дај брат батали! Иди гради или купуј хидроцентрали!
Сепак, еве синоќа, ДПМНЕ конечно со драстичен потег. Од партија исклучи неколку големи ликови, меѓу кои и Мијалков. Драстичен потег, дораснат на моментот во кој се наоѓаме. Што ова ќе им донесе на Мицкоски и реководството, како истото ќе се рефлектира кон народот и дали воопшто има некаков план во ДПМНЕ, останува да видиме. Засега, како народ, не смееме да бараме водство кај нив.
На линијата на огнот, во овие неколку години, пополека но сигурно се позиционираат неколку мали политички партии, од кои најсериозен играч е „Левица“. Засега цврсто стојат на своите ставови, но и покрај решителноста, нивната моќ е сериозно ограничена. Што од материјални средства, што од бројност на членство и игнор од повеќето медиуми, но и јавната АНТИ НАТО политика. Сепак, се покажа во историјата дека и малите можат да направат огромни промени. Парите се надоместуваат со одлични идеи, вистински план и перфектна реализација. Масата се привлекува многу брзо ако народот ја добие довербата и помисли на вас кога му треба надеж. АНТИ НАТО ставот се „решава“ со референдум. Дали „Левица“ има капацитет за вакво нешто...не знам.
Тука е и претседателот Иванов. Со сите свои маани, Иванов веројатно е единствената личност што го дава максимумот, иако и до него стигнале многу уцени (ова самиот го кажа пред 2 години). Сепак, претседателската функција има ограничувања, а Македонија е парламентарна демократија. Нема уште многу џокери во „ракавот“ на претседателот.
На крајот останува НИЕ. Народот. Мнозинството е против овој договор. Против Северна, против диктатура. Сепак, седиме дома, скриени во сопствената немоќ или незаинтересираност. Исплашени од диктатурата што не гази, наоѓаме безброј изговори за пасивност. Не се исклучувам ни себе од горе напишаното. И кај мене почна да се појавува апатија. И јас посакав да дигнам раце. „Направив се што можев, не сум јас крив што го гласаа Заев. Објаснував, молев, убедував...но не слушаа“. Прочитав многу слични исповеди деновиве на ФБ и Твитер. Се простија луѓето од Република Македонија, истрошени од поразот по последната битка. Битка на која исходот бил јасен уште на 27ми април, а ние никако не можевме да влијаеме на резулатот. Ги разбирам, иако се надевам дека повторно ќе застанат во одбрана на нашето. На името, историјата, идентиетот, правото да сме она што сакаме! МАКЕДОНЦИ од МАКЕДОНИЈА! Ве разбирам и вас кои чекате некој друг да ја почне битката, да тргне во одбрана, да застане на патот на диктатурата... Моќен лидер како што Македонија некогаш имала. Но, годините ропство и комунизам го избришаа тој ген во нас. СЕГА мораме сами заедно. СЕГА или ќе бидеме запишани како генерацијата што го загуби името, што ја загуби Македонија! СЕГА или никогаш!
Автор: Пацифист
