Денешните Македонци не заслужуваат држава!

Очекувањата не секогаш го детерминираат разочарувањето, па така, иако денеска ја очекував промената на уставот и уставното име, не можам да кажам дека не сум разочаран. Не можам да кажам дека не ме боли. Јасно беше дека до овој моомент ќе дојде, исто како што беше јасно дека во Македонија нема доволно Македонци кои би се бореле за идентитетот, историјата, името.

81 пратеник изгласаа нешто за што пред само една година бевме сигурни дека никогаш нема да се случи. Дури и премиерот изјави/лажеше дека не е роден таков човек што ќе смени устав и уставно име. Но, ете денеска сме сведоци дека сепак имало. Имало 81 пратеник спремни да одат против референдумско изјаснување на народот и уште 39 спремни да гледаат од надвор, без да се обидат да превземат нешто. 120 преставници на народот, го предадоа, она за што ветија дека се спремни да умрат. Но, не се само тие крив, криви сме сите Македонци, односно сите Македонци на кои ова им пречи. Има меѓу нас задоволни од промената на името, за нив ова не се однесува, иако ќе дојде моент кога и тие ќе плачат.

„Демократијата е управување на народот, од народот и за народот“, вели дефиницијата на Абрахам Линколн, но тој оддамна е мртов и не живеел во Македонија. Кај нас народот никако да разбере дека моќта ја носи самиот. Не знам зошто е тоа така. Дали сме толку прости или не ја сакаме таа одговорност. И во двата случаја, не заслужуваме ништо подобро од овие 81, не заслужуваме држава, ниту историја и идентитет. Не, ние не сме истите Македонци од Светските војни, од Илинден, не сме поколение на Самоил, уште помалку на Александар. Ние сме некои нови, мали, уплашени, себични, опуртинисти, за кои само личната корист е важна. Кај нас не постојат идеали, општествени вредности, не постои колективен идентитет. Само ќар, желба за лесен успех и потреба некој да не лаже дека од утре се ќе биде подобро. Истите оние кои не доведоа до тука, до дното на Европа и цивилизираниот свет, сега ветуваат дека ќе не спасат, а ние од се срце им даваме простор да прават што сакаат. Суспендираа владеење на право, прекршија устав, погазија референдум, сменија уставно име, ќе сменат и историја, а Македонецот негодува на Твитер и плука по оние 81 кои стиснаа на тастерите во собрание. А што, не знаевте дека ќе го изгласаат? Мислевте ќе им проработи совеста? Која совест? Или чекавте некој друг да излезе на улица и да ја бие вашата/нашата битка? ВМРО ДПМНЕ ви се сега криви? Или Албанските партии? Сите се предавници додека вие од топло си пишувате на Фејсбук! Така нема држава другари. Нема историја, нема идентитет, т.е. има, ама не оној на Македонците пред нас. Тој ќе си го поделат Грција и Бугарија. Ние ќе имаме нов, од 1948 година (во најдобра рака) или од 1991 година. Ние сме северни, вештачки, нови... Народ без корен, затоа што сам си го исече.

Од 17 Јуни кога беше потпишан договорот до сега, имавме речиси 7 месеци за протести. Од 30 Септември, кога беше референдумот, имавме 3 ипол месеци за бетонирање на одлуката. Но, место 100.000 луѓе на улица имавме по неколку стотини. Топло било, ладно било, дожд, снег... изговори колку сакате, но држава само една. Пред една недела искочи анкета во која 87% од населението во Макеоднија би се иселило од државава ако има шанса. 87% од нас сакаат да побегнат, да ја напуштат државата без борба, без отпор. Кога така би функционирал цел свет, ниту една држава не би постоела повеќе од 100 години. Се би се распаднало при првата криза. Замислете така да размислуваа Комитете или Партизаните... или Самоиловите војници, Фалангата на Филип и Александар. Името Македонија одамна ќе беше заборавено и сега ќе немавме шанса да го продадеме. Но, имало генерации вистински Македонци и има Северни Македонци. Исплашени, себични, неспособни за акција и одговорност. Полни со изговори и обвинувања кон секој друг освен себе. Првите ја изградија и носеа Макеоднија низ секакви кризи, вторите го подарија единственото нешто коа го имаа, за грст лаги... Со среќа нека ни е! Брзо ќе сфатите дека многу ќе ни треба, но среќата ги прати храбрите, а ние како народ, тоа не сме.

Автор: Пацифист

Заев сака, но не може да и даде на Бугарија

„Јас сум Македонец кој зборува македонски јазик, признат од целиот свет. Каракачанов е Бугарин кој зборува бугарски јазик признат од целиот свет. Но, етничката и идентитетска разлика не е единствената меѓу нас. Поважна и посериозна е разликата во нашите светогледи“, напиша вчера премиерот Заев и додаде: Јас работам на доближување на ставовите околу разликите, и знам дека тоа е можно само преку размена на идеи и мислења, а не преку навреди и недолични пораки. Нашите народи очекуваат исчекор кон пријателство, а не говор на омраза. Доста беше омраза!

Не знам од каде да почнам.... Ајде од почетокот. Први Август 2017 година. Денот на потпишување на договорот и изјавата на Заев дека со овој договор Бугарија го „признала“ Македонскиот јазик. Ммммм...НЕ! Единствено место каде се спомнува македонскиот јазик е последниот пасос во кој се вели:
„Потпишан во два оригинални примероци, секој од нив на официјалните јазици на Договорните страни – македонски јазик, согласно Уставот на Република Македонија и бугарски јазик, согласно Уставот на Република Бугарија, при што и двата текста имаат еднаква важност. “
Значи, согласно уставот на Република Македонија, што значи дека јазикот целиот свој легитимитет го влече од уставот, кој е менлива категорија и постои едвај 30тина години. За разлика од уставот, македонскиот јазик е официјален јазик векови наназад. 
Токму догооворот за добрососедство и лагите што тогаш ги ширеше Заев, се јасен аргумент дека премиерот знаел што го очекува и дека и сега знае што следува. 

Следно, „Јас сум Македонец кој зборува македонски јазик, признат од целиот свет“. Јазик не се признава. Јазик  постои и се кодифицира(стандардизира). Тоа што оваа влада постојано повторува дека македонскиот јазик е признат во 1977 година во Атина е само уште лага, со која повторно им се дава оружје на бугарските тврдења дека станува збор за бугарски дијалект. Во 1977 година во Атина со резолуција е усвоена латиничната транскрипција на македонската кирилица. Толку! Не се работи за никакво признавање, затоа што такво нешто не постои! Како тоа некој да ви признае јазик? Кој е тој што го може тоа?

„Јас сум Македонец кој зборува македонски јазик, признат од целиот свет“, колку и гордо да звучи, нема никакво значење во спорот со Бугарија и Заев го знае тоа. Софија секојдневно повторува дека тие немаат проблем со тоа што ние денеска сме Македонци и зборуваме македонски јазик, туку со нашето минато. На Бугарија во моментов не и гајле дали сме ние Македонци, туку што тоа биле нашите предци. „Македонија и македонскиот народ се творба на Тито. Излажани Бугари, а македонскиот јазик е само дијакт на бугарскиот“. Тоа е ставот на Софија и во ништо не се оспорува со „гордата“ изјава на премиерот. 

„Етничката и идентитетска разлика не е единствената меѓу нас“. И со оваа реченица Бугарија нема никаков проблем. Како што реков и пред малку, Софија признава дека сега сме различни народи, со различен идентитет. Тие ја сакаат историјата. Тоа многу отворено го кажа нивниот министер, кога рече дека убаво што Заев прифаќа заедничка историја, само уште да признае дека е бугарска. 

„Јас работам на доближување на ставовите околу разликите“. За некој да работи на доближување на ставовите, прво треба да има став, а Заев го нема. Дури и кога личи дека го има, ЛАЖЕ! ЛАЖЕШЕ дека нема да се смени устав со цел да се смени уставното име! ЛАЖЕШЕ дека со „Преспанскиот договор“ е бетониран идентитетот, но ја изгубивме пола историја (историја +традиција +култура+јазик = идентитет). ЛАЖЕШЕ дека со договорот со Бугарија, Софија го „признала“ македонскиот јазик. ЛАЖЕШЕ дека не постои „Тиранска платформа“. ЛАЖЕШЕ дека сме добиле датум за прговори со ЕУ, барем 12 пати. ЛАЖЕШЕ дека има писмени гаранции за почеток на преговори со ЕУ. ЛАЖЕШЕ дека Бугарија во втората светска војна била само администратор во Македонија. ЛАЖЕ и сега! Заев нема став, затоа што тој не се обидува да го реши спорот со Бугарија за доброто на Македонија, туку за свое добро. Во ситуација кога земјава е задолжена над 60% од БДП (високозадолжена земја), по што му е јасно дека повеќе нема да може да се задолжува и многу скоро ќе остане без пари за плати и пензии, единствен спас му се европските фондови. Во ситуација кога Македонија е 7ма по смртност од Корона, а ситуацијата до прва ќе се влошува, Заев знае дека многу скоро (на пролет) ќе мора на избори. По сите порази, на сите полиња, Заев знае дека неговата политичка кариера завршува со тие избори. Но, не е тоа главниот проблем на премиерот. Она што него навистина го плаши е прогонот кој што му следува. При "All in“ има само две можни. Ги собираш сите чипови (успеси) од масата или губиш се, па дури и слободата. 

Заев во моментиве е давеник, налик Груевски пред неколку години. Разликаата е што Груевски бараше спас кај народот (кој го пљачкаше со години), а Заев очекува да му помогнат странци. Она што сеуште не го разбрал е дека, кога ќе ја изгуби довербата кај народот, странците нема да го есапат. Завршено е! Сега дури и да прифати дека до вчера сме биле Бугари, а јазикот ни е препишан од бугарски буквар од 1943 година, никако не може да му понуди гаранција на Борисов дека тој договор ќе биде почитуван од наша страна. При таков договор, диру ни почеток на преговори со ЕУ нема да му донесе победа на изборите, а тоа Софија го знае. Затоа, сега потписот на премиерот не вреди ништо во Бугарија. Од таму и изјавата на Каракачанов дека изјавите на Заев се празни зборови, му требаат дела. Делата Заев не може да ги понуди! Единствено што може да направи е дополнителна штета во односите со Бугарија со уше некој анекс договор, за кој нормално ќе ЛАЖЕ што подразбира. Ова не значи дека давеникот ќе престане да прета и да се бори за воздух и по цена на други жртви, но крајот е блиску, а СДСМ никако не може да го запре. 

По сите понижувања и неуспеси кои како народ ги доживеавме под оваа владејачка гарнитура, добрата вест е дека за неколку месеци ќе заминат во историјата (во онаа црната). Лошата вест, доколку драстично не се променат работите, е дека Мицковски ќе биде новиот премиер. Сегашниот лидер на ДПМНЕ кој не направи ама баш ништо, да го спречи Заев во своите антимакедонски политики, премиерската позиција ќе ја добие на тацна. Слично како што ја доби и претседателската функција во својата партија. ДПМНЕ под лидерство на Мицкоски не доби ниту едни избори, не оствари ниту една победа! Ако толку може како партиски лидер, колку (ич) ќе може како премиер?

Можеби малите партии (од кои се издвојува Левица) ќе можат да го искористат вакумот, но сеуште е рано да зборуваме за премиер кој не е челен на СДСМ или ДПМНЕ. 

Автор: Пацифист

(Фото) Му се слошило на работа, западнал во кома, а брзата помош го однела... ДОМА

На социјалните мрежи во Фејсбук групата "Стари Скопјани" се најде статус каде еден од членовите на истата група раскажа за случка која се случила во неговото семејство.

Имено, неговиот зет за време на работа му се слошило и се онесвестил. Неговите колеги повикале брза помош, но тие наместо веднаш да го хоспитализираат тие го транспортирале само до ДОМА.

"Состојба тогаш: не зборел, не бил при свест, не мрдал не бил контактибилен. Тој е на возраст од 40 години,а работи во близина на ГОБ "8ми Септември", ( па нели требало прво да го однесат на некакво снимање, преглед и сл, па така барем беше во наше време. Од како го донеле дома му ставиле инфузија и си заминале и ја повикале ќерками од работа. Сега мојот зет лежи во КОМА, не сум по таа струка за да знам што му е, но само лежи без никакви знаци. Денес дојдоа еднаш од брзата помош да му сменат инфузија и оставија некое кесе, па ќерками ми напиша на ливче што се треба да купам од аптека, изгледа ќе треба сами да го боцкаме. Понатаму ќе ве известам како ќе течат работите, но еве како се спремни оние од екипата на Филипче да помагаат на болните во време на пандемија."

"Мајко Македонијо" те ранија, те омаловажија, стана безимена

Ех, Македонијо мајко моја, Те ранија, те омаловажија, стана безимена. Станавме затворен логор. Потпишавме капитулација. Останавме затворена ковид држава. Секој ден гледаме луѓе без насмевка, луѓе со маски и тешки мисли “Како да издржиме и месецов?”. Во држава во која се шири вирусот со невидена брзина, каде секојдневно имаме над стотици заболени. Дури некои се спремаат за избори, народот се заразува.

ИЗБОРИ ЌЕ ИМА! Има ли пилот во авионот со име МАКЕДОНИЈА? Економијата ни тоне, здравството колабира, а сиромаштијата влегува во фаза на ЕПИДЕМИЈА.

Здравствените работници со последни сили се борат, десеткуваани, заразени и деградирани. Некои земаат картички, некои не но сите заедно и сложно се борат против невидливиот непријател. Без нивната храброст и пожртвувсност ќе бевме Вухан на Балканот. Со ваков галопирачки развој на вирусот, со ваква неспособна власт, ќе имаме долго, топло и пеколно лето и многу ладна есен и зима. Државата ќе банкротира со колабирано здравство, пандемија на сиромаштија и корона.

Ех.. МАКЕДОНИЈО.

М-р Боби Бојчевски

Популарно