Срцето на малечкиот Иван престана да чука: Родители го убиле својот син

Ова е приказна за мало момче со големо срце – и приказна која сите би требало да ја прочитаат.

Приказната е за Иван – но не само за него. Тоа е приказна за милиони деца како него, кои минуваат низ истиот ноќен кошмар ширум светот.

Иако приказната е од Русија,пораката погодува директно во срце. Ова не би требало да се игнорира. Иван не смее да се заборави.

„Се викам Иван и имам 7. години. Ги сакам моите мама и тато, но и се плашам од нив. Често ме удираат и не разбирам зошто.

Ова утро се разбудив и отидов на училиште. Добар ученик сум и учителот ме сака. Ги сакам моите другари од оделението, но немам пријатели. Затоа обично останувам во училница за време на одморот. Никој не сака да си игра со мене. Се обидов да се спријателам со другите деца, но ме одбија и ми рекоа дека сум одвратен.

Ми се смеат бидејќи носам исти износени фармерки, маичка и искинати чевли – секој ден.

Еден ден после школо отидов во соблекувална и украдов јакна која таму беше долго време,се чини дека никому не му недостасувала. Потоа си отидов дома, сам, додека имаше снежна виулица. Се тресев од ладно и ми беше тешко да одам со јакиот ветер. Ненадејнио некој ме оттурна, паднав во снегот и потоа некој почна да ми го притиска лицето во снегот.

Потоа ми рекоа:

„Никој не те сака идиоту!“

Ме удираа по грбот и стомакот, потоа избегаа и ме оставија во ладниот снег. Плачев. Не затоа што ми беше ладно или што бев повреден, плачев бидејќи немав ниту еден пријател, иако сите ги сакав.

Штом дојдов дома мајка ми дотрча и ме фати за косата.

„Каде беше? Зошто си така мокар и валкан? Проклето дете, нема вечера за тебе, оди во својата соба и остани таму“.

Направив како што ми кажа мајка ми, отидов во мојата соба и не излегував до утредента,иако ми беше ладно, иако бев гладен…

Оценките ми се влошија, и секој пат кога ќе го известев татко ми ме удираше. Еднаш толку силно ме удри што не можев да го помрднувам прстот – и никогаш повеќе мојот кажипрст не ми работеше, а децата ми се смееа поради тоа.

Времето минуваше и еден ден почнаа и градите да ме болат.

На мама и тато не им баше гајле што ме болат. Навечер лежев во кревет и сакав само една работа. Посакав повеќе да не ме боли, бидејќи не сакав да го заморувам мама и тато. Толку ги сакам, навистина.

Следниот дел во школо ми рекоа да го нацртам својот најголем сон. Другите деца цртаа автомобили, ракети и убави кукли. Јас не.

Не затоа што тие работи не ми се допаѓаат, туку затоа што тоа не беше тоа што најмногу го сакав, а најмногу посакував мама и тато да ме сакаат…

Кога дојде ред на мене да го покажам мојот цртеж сите ми се смееа.

Потоа објаснив:

’Мој најголем сон е семејство’.

Уште повеќе ми се смееа. Почнав да плачам и потоа реков:

’Ве молам, немојте да ми се смеете, ова е мојот најголем сон! Можете да ме удирате, мразите, но ве молам немојте да ми се смеете. сакам да имам родители како вас,кои би ме прегрнале и би се смеле со мене, би дошле по мене после училиште и кои би биле среќни што ме гледаат. Знам дека сум грд и слабичок, знам дека имам скршен прст, но ве молам немојте да ми се смеете’.

Учителот се обиде да ми ги избрише солзите, мислам дека некои деца ме разбраа, но многу и продолжија да ми се смеат.

Еден ден кога го добив својот текст, веднаш видов дека сум постигнал лоши резултати. Знам дека мајка ми ќе биде многу вознемирена. Ми беше страв да си одам дома, а не знаев каде да одам на друго место. Одев полека накај дома, но не сакав да дојдам. Мајка ми стана бесна.

Ме грабна и ме фрли на подот, многу силно се удрив од ногарката на столот…Потоа два пати ме удри силно по главата. Само лежев таму, не можев да станам. Навистина болеше.

Но, мама ме остави да лежам на подот.

Кога се врати ми кажа да го исчистам нередот, инаку татко ми кога ќе дојдеше дома ќе ме истепаше. Ја молев мама ништо да не му каже на тато, но кога погледнав горе видов дека е веќе на вратата.

Кога мама му кажа за тестот, ме крена од подот, ме протресе и ме удри по лицето. После тоа не се сеќавам на ништо. Се разбудив во болница. Погледнав во раката, не можев да допирам ниту еден од моите пет прсти. Погледнав низ прозорецот и плачев. Надвор гледав родители како си играат со своите деца, заедно фрлаат топка и се прегрнуваат.

Знаете ли зошто плачев?

Не знам какво е тоа чувство да се добие прегратка од мојата мајка. Родителите само ме тепаат, но сепак ги сакам. Секогаш давав се од себе, бев добар во школо, но сепак не ме сакаа.

Еден ден го истурив мојот чај па повторно ме удрија.

Тогаш повторно ми се јави болката во градите…И реков на мајка ми – не не и беше гајле. После некое време морав да одам во болница. Никој не дојде да ме посети. Докторот ми рече дека верјатно наредниот ден ќе дојдат мајка ми и татко ми, но не дојдоа. Чекав и чекав, но никој не доаѓаше. Но, сепак, ги сакав своите родители“.

После два дена, Иван умре од повреди. Докторите во раката му најдоа писмо.

„Драги мама и тато, вџашен сум бидејќи сум грд, одвратен и глуп. Жал ми е што не можете да ме сакате. Никогаш не сакав да ве заморувам. Се’ што сакав е прегратка од тебе и од мама и да слушнам дека ме сакате – барем еднаш…Тато, само сакав да си играш со мене, да ме држиш за рака додека шетаме, или пееш за мене. Знам дека сум срамота за тебе. Никогаш нема да бидам тоа што сакаш…“

Малечкото срце на Иван престанало да чука…

Приказната оригинално е напишана на руски. Иако не сме сигурни дали е вистинита, сепак е важна…

Сите деца заслужуваат да ги сакаат. Па сепак,секоја секунда, минута, час и секој ден се врши злоставување над децата…Во сите држави, градови, училишта… Домот во кој живее дете треба да биде ослободен од насилство и безбедно место…На децата им е потребна љубов, нега и блискост, а прегратка понекогаш може да значи многу повеќе отколку што можете да замислите…

(Видео) Ученик и професорка страсно се бакнуваат среде час

Неименувана универзитетска професорка, наводно била избркана од своето работно место откако протече видео кое потврди дека таа се бакнувала со еден од нејзините студенти среде час.

Недоличното однесување го снимиле колегите на младиот и многу самоуверен Ромео на Државниот транспортен универзитет во Нижни Новгород, а во меѓувреме тамошните портали објавија дека снимката била направена минатата година откако училиштето добило дојава дека професорката многу лесно влетувала во романтични авантури.

Во однос на образовната институција во која е снимен скандалот, корисниците на социјалните мрежи претпоставуваат дека младиот заводник бил полнолетен кога му паднало на памет да ги почувствува усните на својата професорка, па во овој контекст, ниту руските портали не спомнале некаква истрага.

Засега не можеа да потврдат информациите дали навистина професорката е отпуштена поради ова.

Целото видео можете да го погледнете ОВДЕ

Бебе во Америка починало откако мајката го оставила да спие во рерна

Мараја Томас од Канзас Сити, Мисури беше обвинета за загрозување на благосостојбата на дете.

Како што објави обвинителот, бебе починало откако неговата мајка по грешка го заспала во рерна.

Во петокот попладне полицијата реагираше на пријава за бебе кое не дише. Во изјавата за веројатната причина се наведува дека брзата помош го нашла детето со видливи изгореници. Бебето е констатирано мртво на местото на настанот.

Во соопштението за медиумите се наведува дека сведокот рекол дека мајката „го заспала детето и случајно го ставила во рерна наместо во креветчето“. Полицијата не прецизираше како точно дошло до грешката, пишува Sky News.

„Ја препознаваме ужасната природа на оваа трагедија и нашите срца се тешки поради загубата на овој скапоцен живот. Веруваме дека системот на кривичната правда соодветно ќе одговори на овие ужасни околности“, рече окружниот обвинител на округот Џексон, Жан Питер Бејкер.

Пијан полицаел застрелал жена во грб, па додека лежала на земја испукал уште 15 куршуми

На Елвис Ќустендил, осомничениот за убиството на Амра Кахримановиќ на 7 февруари 2024 година, в.д. обвинител на Кантоналното обвинителство му одредил притвор, пренесува Аваз.

Ќустендил е осомничен дека откако Амра Кахримановиќ, косопственик на ресторан во Трговскиот центар Сјењак во Тузла, дошла околу 21:00 часот да го затвори ресторанот и да ја напушти просторијата, тој одеднаш станал, ја следел жртвата во ходникот на трговскиот центар и од непосредна близина на подмолен начин испукал еден истрел во грбот на повредената.

Пукал, со службен пиштол, со оглед на тоа дека убиецот е полицаец.

Откако ја застрелал во грб, додека жртвата лежела на подот, испукал уште петнаесет истрели во различни делови од телото и ја убил.

Набргу по настанот, осомничениот бил приведен од припадници на Единицата за поддршка на МВР ТК пред зградата во која живее во Тузла.

Припадниците на Секторот за криминалистичка полиција извршија кривична истрага, а заедно со пријавата за стореното кривично дело, пријавениот е предаден на Обвинителството.

Популарно