Во Русија пред неколку години беа погребани четворица млади луѓе,сите руски весници пишуваа за тоа.
Беше недела, 10 часот наутро, во едно семејство таткото кажа: Сине, оди во црква, а синот му одговори: Татко, застани, уморен сум од твоето зборување за Бога. Тој излезе на улицата, каде го чекаше еден пријател.
Во тоа време, таткото излезе и му кажа: Сине почекај една минута, сакам да се помолам на Бога да биде со тебе. На задното седиште на автомобилот имаше две девојчиња од 17 години. Тогаш синот му кажа на својот татко:
Гледај, тато, ги имаме полнето сите седишта во автомобилот, за твојот Бог има место само во багажникот.
Целото друштво се смееше весело, и тие се упатија накај езерото. Јас сум поранешен истражител, но не можам да замислам каква беше несреќата што се случи таму. Само можам да кажам дека не треба да се исмева Бог.
Тие премногу брзо возеа. Одеднаш на најблиската раскрсница пролетаа на црвено светло и на нив налета од спротивната страна огромен камион.
Кога камион удри во нив, багажникот во кој го сместија Бога беше отсечен од автомобилот и остана без огреботина, а сите млади луѓе во автомобилот беа смртно повредени и починати на самото место.
Така е во нашите животи го ставаме Бога во багажникот а ние летаме некаде за нешто. Бог нема место во багажникот туку во нашите срца.
