Слаѓана и нејзината кума биле најдобри другарки уште од градинка. Заедно оделе во училиште, плачеле за првите раскинувања, полагале испити на факултет...се додека не и тргнало лошо на Србинката.
Таа запознала момче на море додека летувала со најдобрата другарка, се заљубила, почнала да се забавува со него. Како што се развивала врската, така и пријателството малку по малку се заладувало, бидејќи Слаѓана повеќе време поминувала со момчето.
Таа постојано и приговарала дека момчето и е наметливо, дека постојано е со него, дека нема време за никого.
Во одреден период од врската момчето почнало да патува често. Слаѓана многу работела и имале различни соништа во тој момент. Многу патела, а потоа се чувствувала дека не може да се довери на најверната другарка.
По неколку месеци Слаѓана ја средила врската и се чувствувала сакано. Мислела дека се е во ред, се функционирало. ПО нејзиниот роденден момчето ја запросило. Одговорот секако бил ДА.
Сепак, по романтичната венчавка, сопругот се оддалечил, а потоа наоѓала знаци дека ја изневерува, како заборавена вратоврска и кармин на кошулите.
Кога и се доверила на другарката, таа и рекла, па што очекуваше? Сепак, на Слаѓана и паднало многу чудно што кога тој патува, и нејзината кума ја нема, а тогаш ја сфатила вистината.
Неговата приказна била, те сакам но таа во мене буди нешто со кое се чувствувам жив.
Таа денес е разведена и цврста, верува дека ја чека нова љубов.