Кога станува збор за избор на масло за јадење, често се слушаат следниве коментари:
"Какви се маслата кои поретко ги гледаме во продавниците, како кокосово или масло од зрна на грозје кои се фалат како клучни за подобрување на здравјето... дали е точно дека маслиновото масло е добро само ако се употреби свежо, но не е добро за готвење на високи температури... "
Не е возможно да се одговори само со да, или не. Маслото го има во речиси сите јадења кои ги употребуваме и треба добро да се внимава при изборот и употребата бидејќи навистина има влиајние врз нас. Притоа, битен фактор е цената но, начинот на употреба може да го направи избраното масло исплатливо.
Се зборува се и сешто: дека сончогледовото масло е добро за печење и пржење, а маслиново само за свежа употреба, дека путерот и марагринот при пржење и печење се канцерогени и предизвикуваат болести на желудникот и дебелото црево... се зборува се и сешто, па и тоа дека марсовци долетале во педесттите години, и се уште се кријат на земјата. Ваше е дали ќе верувате. Како што останува на ваша лековреност да поверувате во рекламите дека некое сончогледово масло било произведено без холестерол... Рекламите успешно го користат нашиот страв од холестерол, и тоа е тоа.
Со рекламите, или без нив, ние купуваме сончогледови индустриски масла кои се исти полинезаситени билни растителни масла, се друго е работа на вкус, дизајн и технологија. Она што би требало да го знаеме е составот процентите на заситени и незаситени масни киселини на различните видови масла, и точката на прегорување што е дадено во табелата: (Кај маргаринот заситеноста е покажана со црвена боја, затоа што е забележана голема концентрација на опасни, т.н. транс масти).
Што покажува оваа табела?
1) Сите индустриски растителни масла (од кокос, сончоглед и соја) главно се полинезаситени. Колку се повеќе незаситени маслата, тие оксидираат повеќе или едноставно речено се расипуваат со губење на миризбата и квалитетот и трпат поголемо влијание од температурата и светлината. Овие масла создаваат слободни радикали, штетни материи и процеси во телото, и за да се одбегнат последиците треба да се внесуваат антиоксиданси преку храна или таблети. Ова е дополнителна компликација и трошок.
2) Маслата од соја, пченка и сончоглед се релативно нова работа. Индустриски производ кој е ефтин, и носи добра заработка за фирмите но, лоша псоледица за нас. Порано се користел маслацот (бутер) кој има природно потекло, и маслиновото масло кои се далеку поквалитетно решение. До пред 60 години се употребувале тие решениа кои се темелат на заситени и моно заситени масти, а ова што индустријата ни го нуди сега бара дополнително внесување и балансирање на Омега 3 и Омега 6, така наречени “добри масти“, полинезаситени масни киселини.
3) Со избор на индустриските синчогледови, пченкарни и соини масла ние сме полни со Омега 6, а празни со Омега 3. Во таков случај, трпи стомакот, крвните садови и срецето.
4) Бидејќи, традиционлано, ние освен во сончогледово и пченкарно масло уживаме во тестенини и житарци: од буреци и кифлици, до пици, леб и колачиња... Количеството на Омега 6 во телото станува критично.
Како и за многу други работи, решението е во враќање кон традицијата. Употреба на маслиново масло, како и масла од животинско потекло за што во продавниците има голем избор на бутери. Старата свинска маст некогаш била подобра за употреба од денешните сончогледови и соини масла но, тоа е време кога животните се хранеле природно. Одамна тоа не е така, и ваквите масти имаат отровни материи кои се над секоја поднослива мерка, и затоа не се употребуваат веќе.
Многу пати ќе чуете дека кокошките се одгледуваат како ГМО, или генетски модифицирана храна која е опасна за здравјето, па затоа на запад и не се продаваат копани кои имаат и најголема концентрација на таквите елементи. Но, многу повеќе и многу порано од фармите, генетски се модифицираат житариците пред се пченката, пченицата и сончогледот кои најчесто се употребуваат за денешните индустриски рафинирани масла.
Да, цената е битна и прашање е колку често луѓето можат да си дозволат употреба на маслиново масло, или маслото добиено од семки на грозјето на пример. Но, колку навистина ви е потребно маслото за подготвување на јадењата, или додаток кон свежата храна? Многу помалку од сега. Освен ова, постојат садови со пристапна цена кои подготвуваат јадења, пржат и печат, без употреба на дополнително масло или со крајно мали количеста од него. Бидејќи секогаш на крај се плаќа вистинската цена на работите, можете да заштедите со примена на сончогледово, соино или пченкарно масло но, на крај тоа ќе го платите со своето здарвје и трошоци кај за кои нема да имате шанса за избор како што го имате при избор на маслото за јадење.
(извор:медиа.мк)
