Славица се венча во бабиниот венчален фустан, стар 53 години

Неготинка се венча носејќи го бабиниот венчален фустан, стар 53 години. Се вика Славица Шишкова Махљијанова, има 26 години и уште малку ќе дипломира медицина. Со ваквиот гест, идната докторка предизвикува емоции и дава до знаење дека негувањето на семејните вредности е значајно нешто во животот на луѓето.

– Пред да кажам како дојдов до идејата за да го носам венчалниот фустан на баба ми, да кажам дека јас бев дете кое порасна со многу љубов. Да напоменам и дека сум многу поврзана со родителите на моите родители и општо со целата моја фамилија. Пораснав со нив и навистина многу работи имам научено од нив. Отсекогаш сум била посебно поврзана со мојата баба, со насмевка секогаш кажувам дека не за џабе го носам нејзиното име. Посебна конекција имаме ние две. Буквално, таа ми е потпора за сè во животот, посебно откако моите родители и сестра ми се преселија да живеат во странство. Тука е да ме советува за секоја ситуација со којашто се соочувам во животот, ја започна Славица својата животна приказна.

Со задоволство се сеќава на сите мигови поминати со својата баба низ годините.

– Додека бев мала постојано ни ја раскажуваше на нас внуците приказната за нејзиниот живот и животот на мојот дедо. Многу често јас, сестра ми и моите братучеди знаевме да отидеме кај нив и со часови да слушаме за тоа како се запознале, колку тежок живот имале, но како и покрај сите падови во животот, секогаш знаеле да застанат гордо, со крената глава и да продолжат да се борат чесно и достоинствено. Нè учеа дека мора да ги знаеме вистинските вредности во животот. Ни раскажуваа дека за среќа не е потребно многу. Дека среќата не доаѓа толку едноставно и еквивалентно со богатството. Таа се создава и извира од секојдневните мали нешта. Нè учеа и за љубовта. Дека заљубен човек е среќен човек и дека благодарение на големата љубов што ја чувствувале еден спрема друг, тие се во брак веќе 53 години, со многу љубов зборуваше таа за своите најблиски.

Фустанот не го менувам ниту за најскапата свила

Додека правеле планови за венчавката, нејзината баба ѝ раскажувала за тоа како претходно се правеле свадби, какви обичаи имало. Колку било тешко како женско да ја напуштиш родната куќа, посебно ако живееш во друг град, особено затоа што во тоа време немало телефони и слични средства за комуникација како денес.

– Ми кажа дека нејзината венчаница ја шиеле две шивачки од Неготино, кои во тоа време биле најдобри во нашиот град. Материјалот од којшто е направена е бела тантела и бела свилена постава со рачно извезени украси. Не се сеќаваше која е неговата цена, бидејќи фустанот ѝ е подарок од родителите на дедо ми како што бил обичајот, ама ми кажа дека е сигурна оти била пристојна цена за во тоа време. Додека ми го раскажуваше сето тоа, ја прашав само дали ја чува нејзината венчаница и ја замолив да ја видам. Кога ја видов, знаев дека е тоа вистинскиот фустан. Толку многу емоции ми пробуди таа венчаница. Сите приказни од детството, целиот нивни живот, нивната голема љубов, мојот татко и неговите двајца браќа, јас, сестра ми, моите братучеди. Целата таа хармонија во која сме пораснати. Сето тоа како да беше испишано на тој фустан. Воопшто не размислував. Само кажав дека тоа е фустанот што сакам да го носам на денот на мојата венчавка, децидна беше таа.

Реакцијата на бабата е посебна приказна.

– За реакцијата на баба ми можете да замислите. Не можеше да поверува. Во еден момент ми рече да размислам добро, затоа што во денешно време има многу поубави венчаници и можам да си купам фустан каков што ќе посакам. Само ѝ реков дека ниту еден фустан на овој свет нема да ме направи да се чувствувам толку посебно како нејзиниот. Дека таков фустан нема да најдам кај најпознатите светски дизајнери. Затоа што тој фустан носи еден куп убавини што не можат да се платат ни со најскапата свила на овој свет, емотивна беше мојата соговорничка.

Кога пријателството ќе прерасне во љубов

На моето прашање што ја натерало да го облече тој фустан, таа беше конкретна дека токму љубовта што досега ја чувствувала од своите баба и дедо, љубовта што тие ја негувале кон своите деца и внуци и воопшто кон животот сите овие изминати години, баш таа љубов, била пресудна во одлуката.

Кога им кажала на родителите и на сестра си за нејзината идеја биле пресреќни. Немало потреба од многу корекции на фустанот, бил како кроен за внуката.

– Моментот кога баба ми ме виде во нејзиниот фустан на денот на мојата венчавка беше бесценет. Никогаш нема да ја заборавам таа слика. Многу беше среќна, ме прегрна и ми ги посака сите благодати на овој свет. Ми посака да имам љубов како нејзината и на мојот дедо и ме советуваше дека во животот ќе имаме и убави и тешки моменти. Секогаш да си бидеме поддршка во секој момент и никогаш да не заборавиме дека сè додека има љубов во нашите срца, ќе имаме сила да се справиме со секој предизвик што ќе ни го приреди животот, раскажа Славица.

Во црквата влегла со својот татко.

– Тој ме предаде на мојот сопруг Дарко и ни даде благослов. Прекрасно беше чувството да чекориш со човекот кој ти го дал животот, човекот кој ме израсна во ова што сум денес, човекот кој ми е пример во животот, кон човекот кој е моја најголема љубов во животот, човекот кој го сакам со целото мое срце и човекот кој го одбрав за мој животен сопатник. Заедно со него ме чекаа и мајка ми и сестра ми, заедно со фамилијата на мојот сопруг и најблиските членови на фамилијата кои беа пресреќни. Денот беше навистина посебен и сите беа воодушевени од фустанот што го носев, дури некои и не веруваа дека фустанот е навистина од баба ми и е стар 53 години. Еве ги фотографиите направени од фото Бубо, но и фотографијата од пред повеќе од половина век, додаде идната докторка.

Со Дарко биле заедно од 2011 година.

– Се знаевме од многу мали, бидејќи нашите родители беа долгогодишни пријатели, па така од тоа пријателство се роди една голема љубов, која ќе трае засекогаш, проговори таа и за својот избраник.

Семејството на Славица го знам од многу одамна. Важат за добри и скромни луѓе, кои зрачат со позитивна енергија. Во разговор со нив дознав дека бабата редовно, уште како мала, за празници ја носела внуката со себе во црква или манастир.

– Колку ја чуваше баба Слава, толку ја чуваше и баба Фимка, другата баба. А кога ќе ја прашаа другите на шега, која баба ја сакаш повеќе, ќе кажеше и двете. Ама не може така, ќе ѝ речеа, една мораш да кажеш. Тогаш кажуваше, двете ги сакам, ама баба Слава малку повеќе. Па ќе се завртеше накај баба ѝ Фимка и викаше, бабо, не се лутиш, нели? А баба ѝ Фимка секогаш ѝ викаше, не се лутам, сине, никако, треба да си ја сакаш баба Слава, оти таа баба ти е во куќата, таа треба да е на прво место, раскажуваат нејзините.

Баба Слава ја научила да готви, да меси, да сука. Да биде човек.

Ни доаѓа Лазарова сабота, па Цветници - овие работи никако не смеете да ги направите пред Велигден

На 27 април е Лазарова сабота, еден од поголемите христијански празници од пролетниот циклус. Лазарова сабота е променлив празник и секогаш се паѓа еден ден пред Цветници, кои се точно една недела пред најголемиот празник Велигден.

На овој ден се споменува чудесното воскресение на четиридневно упокоениот Лазар извршено од Исус Христос. Овој настан бил на шест дена пред предавството и убиството на Христос на Голгота. На Лазарева сабота обичај е да се носат гранчиња од врба што симболично претставува свечено Христово влегување во Ерусалим, каде што го пречекале следбениците.

На овој ден обично се оди на река и се вели: Колку далеку го фрлив овој камен, толку подалеку да биде змијата од мене! Дента се бере цвеќе, но не се внесува дома, туку важно е да се остави во дворот. Потоа со цвеќето се кити домот, а со водата каде стоело се замиваат домашните.

Во Македонија групи девојчиња – Лазарки, облечени како невести одат и пеат лазаревски песни, како обичај за големиот празник.

Лазарова сабота

„Еве, сега е времето благопријатно; ете, сега е денот на спасението: да ги отфрлиме сите дела на мракот и да се облечеме во оружјето на Светлината. Да одиме чесно како дење“ (2 Кор. 6, 2) – зашто ни се приближува сеќавањето на спасоносните Христови страдања, се приближува нова, голема и духовна Пасха, награда за бестрастието (палмовото гранче), почетокот на идниот век. Тоа го најави Лазар, кога излезе од оние кои се скриени во пеколот; по заповедта на Божјиот Син, Кој има власт над животот и смртта, оној кој четири дена беше во гробот, стана од мртвите. Кога било извршено чудото над Лазар, и кога Христос јасно истакнал дека Тој е Бог, народот го прифатил тоа и поверувал, додека некои кнезови, односно книжници и фарисеи, биле далеку од верата, па неразумно смислувале лоши работи против Него и со своето безумие сакале да Ги убијат Оној, Кој преку тоа што го рекол и направил се претставил како Господар на животот и смртта. Овие зборови, иако заради народот изговорени во вид на молитва, не биле молитвени зборови, туку зборови на власт: „Лазар, излези надвор!“ – и Лазар веднаш, иако четири дена мртов, застанал жив пред Него; зарем не биле едно заповедта и молитвата на Животодавецот? Тој викнал со силен глас, и тоа заради присутните, бидејќи можел не само тивко, туку и само со волјата да воскресне, и тоа оддалеку, додека каменот с? уште лежел над гробот. Тој, пак, му се доближил на гробот и им рекол на присутните да го тргнат каменот, а овие го почувствувале непријатниот мирис на распаѓањето и тогаш Тој со силен глас му се обратил на Лазар, го повикал кај Себе, и токму тогаш го воскреснал. И сето тоа, за тие да видат со сопствени очи, бидејќи биле крај гробот, со сопствениот нос да ја почувствуваат смрдеата на мртвото тело кое четири дена било во гробот, и со сопствениот допир да почувствуваат – затоа што со своите раце го допреле каменот кога го отстранувале од гробот, потоа плаштаницата и убрусот на главата кога го одвивале, како и лично да го чујат Господовиот глас, кој допрел до ушите на сите присутни. Значи, преку сето тоа, тие поверувале дека Тој е Оној Кој „го повикува непостоечкото кон постоечко“, Кој се носи со силата на Своите зборови и Кој на почетокот со еден Свој збор се доведе од небитие во битие. Свети Григориј Палама.

Веднаш по Лазарова сабота е празникот Цветници. Познат уште и како Цветоносна недела и Врбица, секогаш е една недела пред Велигден и се празнува во спомен на влегувањето на Исус Христос во Ерусалим, кога неговите ученици и симпатизери со цвеќе и врбови гранчиња, како и со својата облека, му го постилале патот.

Неделата, една седмица пред Велигден е празникот Цветници познат уште и како Цветоносна недела и Врбица, што се празнува во спомен на влегувањето на Исус во Ерусалим, кога неговите ученици и симпатизери кршеле цвеќе од дрвјата и врбови гранки и со нив, како и со својата облека му го постилале патот по кој минувал. Саботата пред Цветници се вика Лазарева Сабота или Лазарица, односно Лазара. Според преданието, во саботата умрел Лазар од Витанија, а во неделата Исус го воскреснал. Поради тоа во народот неделата се смета за поголем празник од саботата.

Според тогашните закони учител можело да биде само лице што наполнило триесет години. Исус веќе четврта година го проповедал своето учење, а бидејќи за Пасха мноштво народ доаѓал во Ерусалим за да го прослави празникот и Исус по четврти пат доаѓал како учител.

Но тогаш разбрал дека неговиот пријател Лазар од Витанија е тешко болен. Исус веднаш се упатил таму, но стигнал четири дена по неговата смрт и по погребот. Сестрите на Лазар, Марта и Марија, го прекориле Исуса велејќи му дека ако дојдел на време немало Лазар да умре. Марта му рекла: „Господи, ако беше Ти овде, немаше да умре брат ми. Но и сега знам што и да посакаш од Бога, Бог ќе ти даде“.

Легендата вели дека Бог сакал Лазар да умре за врз него да се манифестира силата Божја. Кога дошол до гробот, Исус го повикал Лазара: „Лазаре, излези надвор“. И Лазар веднаш излегол завиткан со платно на рацете и нозете и со крпа околу лицето. Сите што го виделе тоа се почудиле и поверувале дека Исус е синот Божји. Со овој чин Исус уште повеќе се здобил со слава. И пак се упатил кон Ерусалим.

Кога стигнал во подножјето на Маслиновата гора, Исус пратил двајца свои ученици во Витфагија за да му донесат осле (магаре) и ослица. Им рекол: „Одете во селоно, што е наспроти вас и веднаш ќе најдете врзана ослица и осле со неа; одврзете ги и доведете ми ги. А ако ви рече некој нешто, ќе му кажете дека му се потребни на Господа и веднаш ќе ги прати“.

Учениците ги донесле, а потоа ги ставиле на ослето своите облеки врз кои седнал Исус и така влегол во Ерусалим поздравен од мноштво народ. Ваквиот пречек на Исус во Ерусалим бил последица од неговата голема популарност меѓу народот уште повеќе зголемена по воскреснувањето на Лазара. Се поставува прашањето, зошто Исус во Ерусалим влегол качен на магаре?

Толкувачите на Светото Писмо истакнуваат дека кај источните народи магарето било симбол на мирот, наспроти коњите што служеле за водење војни. Магарето мирно му служело на човекот, како што и Исус му служел на народот. Пречекувајќи го Исуса воодушевениот народ со цвеќе, врбови гранки, но и со својата облека го постилал патот и пеел: „Осана на синот Давидов. Благословен е оној кој доаѓа во името Господово. Осана на вистините“.

Во спомен на ова свечено влегување на Исус во Ерусалим уште од најраните христијански времиња е востановен празникот Цветници кој, меѓутоа, се празнува од III век. На иконата овој чин е насликан како Исус јава на магаре, а неговите ученици и народот му го постилаат патот со цвеќе и облека.

„Најубава станбена зграда во светот“ се наоѓа во Хрватска

Објектот е изграден во 2021 година, а вкупната негова квадратура е 1.969 квадратни метри. Главен белег на поголемите апартмани се кујните на предната страна, коишто може да се користат како трпезарии. Становите се прилично светли и имаат нетипично богат просторен стандард за современото домување, се наведува во описот.

Приземјето е малку повисоко од станбените катови и е целосно застаклено, поделено со врати, што му дава достоинство на јавен простор. На истото приземје, има и пекара и кафуле споени едно до друго. 

Почина млада српска пејачка

Српската пејачка Хариета Симиќ, позната под прекарот Харина, почина од рак на 13 април во Смедерево, во болница, на 41-годишна возраст. 

Пејачката за страшната дијагноза дознала пред две години, а бидејќи ракот веќе се проширил, и биле отстранети двете дојки и почнала со хемотерапија.

Хариета на својот Инстаграм профил неодамна раскажа за својата тешка судбина и ги замоли сите луѓе со добра волја да ѝ помогнат преку Инстаграм доколку имаат можност.

По операцијата кога ми ја отстранија дојката, одев на хемотерапии и ми рекоа дека сум здрава, меѓутоа, само два месеци подоцна отидов на контрола и докторката ми најде метастази на вратот – раскажала тогаш Хариета, која по операцијата почнала да добива различни симптоми, почнала да кашла и добила антибиотици.

– Ништо не ми помогна, а потоа отидов на снимање на белите дробови и открија дека имам метастази насекаде по белите дробови. Се чувствувам како да имам еден тон на градите, тешко дишам – раскажала пејачката.

Нејзиниот сопруг ја напуштил седум дена по операцијата. И рекол дека има нова жена и дека со неа ќе се венча.

Популарно