Руски космонаут го заборавиле во вселената

Рускиот космонаут Сергеј Крикаљев бил заборавен во вселената. Тој минал повеќе од осум месеци на руската вселенска станица „Мир“, а кога се вратил на Земјата, неговата држава се распаднала.

Во 1991 година бил испратен во вселенска мисија која требало да трае само пет месеци. Сергеј заглавил во вселената 311 дена.

Поради проблемите во Советскиот Сојуз и недостигот на пари, не можел да се врати во планираното време. На крајот го заменил Германецот Клаус Дитрих. Германија ја платила неговата карта за во вселената која вредела 24 милиони долари. Сергеј конечно можел да се врати дома.

Целата приказна почнала на 9. мај 1991 година, кога Сергеј бил лансиран во вселената. Бил испратен на петмесечна мисија на советската вселенска станица „Мир“. Во јануари 1992 година, останал во вселената повеќе од осум месеци и не знаел кога ќе се врати назад.

Сергеј бил инженер. На станицата „Мир“ стигнал со британската астронаутка Хелен Шарман и Антоли Павловиќ Артсебарски кој таму останал само пет месеци. Шарман пак која спроведувала експерименти, останала само осум дена на „Мир“.

Сергеј и Артсебарски на крајот останале сами во вселенската станица, а Шерман се вратила на Земјата. Двајцата добро го искористиле времето во вселената. Спровеле бројни научни експерименти и доработки на самата вселенската станица.

Сепак настаните кои се случувале доле во СССР, на Земјата, го довеле во прашање датумот на нивното враќање. Животот на „Мир“, бил планиран за шест лица. Но, обично таму живеат тројца космонаути во исто време, затоа што просторот е многу тесен.

На станицата 16 пати го гледале изгревањето и заоѓањето на Сонцето. Морале и да ги затемнуваат прозорите за да направат да им изгледа како ноќ, за да можат полесно да заспијат.

Обично се буделе околу 8:00 часот утрото според московската временска зона. Откако ќе доручкувале се подготвувале за работа. Тоа обично траело околу неколку часа. По 13:00 часот ручале, а потоа вежбале. По вежбањето вечерале, па пак одморале.

На 26. мај 1991 година сите се вратиле на Земјата, освен Сергеј и Артсебарски. За тоа време, Артсебарски направил шест вселенски прошетки и поминал повеќе од 33 часа надвор од станицата. Во октомври требало да дојде екипаж кој ќе ги замени.

Но, инженерот кој требало да го замени Сергеј, немал доволно обука за да престојува во вселената. Поради таквата ситуација, во јули, Сергеј се согласил да го продолжи својот престој на станицата „Мир“. Екипажот кој бил испратен за помош полетал во октомври 1991 година.

Но, не за да го замени. Новите тројца космонаути биле командантот Александар Волков, австрискиот научник Франц Вибек и Токтар Аубакиров од Казахстанската Советска Социјалистичка Република.

Наводно, австриската влада им платила на Русите 7 милиони долари за да го испратат Вибек на руската вселенска станица.

На 10 октомври, Вибек, Аубакиров и Артсебарски се вратиле на Земјата. Волков и Сергеј останале сами на станицата. Настаните во СССР го комплицирале нивниот престој. Во август, само месец дена откако Сергеј се согласил да ја продолжи мисијата на „Мир“, почнал распадот на СССР.

Советските власти се согласиле да испратат државјани од Казахстан во „Мир“, во обид да го задржат Казахстан во своите граници. Токтар Аубакиров бил избран за таа мисија и стигнал на 2, октомври 1991 година. Неговиот престој на станицата бил краток.

Тој отишол на местото на искусен космонаут кој требало да го замени Сергеј. Русинот бил под голем притисок, а ситуацијата во СССР доле на Земјата само се влошувала. Покрај тоа што бил под притисок да ја продолжи првичната мисија, не му бил кажан датумот за враќање на Земјата.

Во 2016 година, Сергеј за „Дискавер“, признал дека неговото време минато на „Мир“ му било стресно. Бил под голем притисок затоа што не знаел колку време ќе остане на руската станица.

Не разбирал што се случува доле на Земјата. Постојано му одговарале дека нема доволно пари за да се врати на Земјата. Контролата на мисијата постојано му говорела да се стрпи уште малку. И по месец дена по планираното време на станицата, Сергеј постојано ги добивал истите одговори.

„Ќе ме советуваа да се стрпам затоа што нервозата ми штетела на здравјето, дека СССР била во тешкотии и дека главен приоритет било да заштедат пари“, рекол Сергеј.

„За нас тоа беше сосема неочекувано. Не разбиравме што се случуваше доле. Кога ќе разговарав со командата доле, се обидувавме да сватиме како целата таа ситуација ќе влијае на вселенската програма“, додал космонаутот.

Бил загрижен и за сопственото здравје ѝ се плашел дали ќе има доволно сила да издржи на станицата. Дали ќе може да се прилагоди за подолгиот престој и дали ќе може да ја заврши програмата. И самиот почнал да се сомнева дека можеби нема да може да го издржи тој терет.

„Вашингтон Пост“ во 1992 година ја објави неговата приказна под името „Оставени во вселената: бесконечната орбита на космонаутите“. Во тој момент, Сергеј кружел околу Земајта девет месеци.

Покрај стресот што бил заробен во вселената, Сергеј не заработувал пари како порано. Заработувал само 500 рубљи месечно, околу 2,50 долари. На крајот, тимот кој требало да го замени тргнал на пат.

Сергеј и Волков конечно можеле да се вратат на Земјата на 25 март 1992 година. И двајцата безбедно стигнале и слетале во Казахстан. До тогаш, Сергеј ја обиколил Земјата најмалку 5000 пати. Во вселената останал 311 дена, што до тој момент бил светски рекорд.

За да се врател безбедно на Земјата, Германија платила 24 милиони долари за да ја купи картата за Клаус Дитрих Фладе, кој бил негова замена.

Тогаш медиумите соопштија дека Сергеј конечно се вратил дома. Бил блед како брашно и испотен како грутка влажно тесто. Но, сепак неговите колеги велат дека не бил лош, со оглед на тоа дека заглавил во вселената преку 300 дена.

Во 1994 година, Русија лансираше нова ракета, на која повторно бил Сергеј. Американецот по име Роберт Кабан и Сергеј биле првите двајца астронаути кои се качиле на Меѓународната вселенска станица во 1998 година. Тој се вратил на вселенската стница уште двапати.

Во 2005 година на неа остнаал шест месеци. Сергеј поминал вкупно 803 дена во вселената и бил на шест различни мисии сè до неговото пензионирање. Продолжил да работи како директор на вселенските летови со човечки екипаж во руската државна вселенска агенција „Роскосмос“.

Бисер на Медитеранот со пониски цени од Македонија!

Можеби звучи неверојатно, но постои место на Медитеранот, кое е дел од ЕУ, кое има навистина што да понуди, а со далеку пониски цени од повеќето градови во Македонија. Станува збор за еден голем остров во Италија, долу на југот, кој на мапа ќе го најдете веднаш шпицот на чизмата (Апенинскиот полуостров). 

Уште на првиот чекор од авионот во Комисо не прегрна топлиот мирис на море измешан со свежина на лимони. Летавме од Софија, планот беше до Катанија, но поради пожарите кои беснееја на Сицилија летот ни беше преместен за Комисо. Мало градче на околу 100 километри од Катанија.

Кога стигнавме доцна навечер пред аеродромот имаше организиран бесплатен превоз до Катанија. Со срца полни со возбуда и планови, се впуштивме во авантурата. 

Катанија – град на бои и вкусови 

Првиот ден го започнавме со прошетка низ уличките на Катанија, каде секој камен има своја приказна. Градскиот пазар пулсираше со живот – мирисот на свежа риба се чувствуваше надалеку. На улица ни приготвија сендвич со крцкав леб, моцарела и мортадела чиј вкус беше првото мало „добредојде“ од островот. Со градски автобус стигнавме до плажите во близина на аеродромот – чудно, но прекрасно чувство, да пливаш додека над тебе прелетуваат авиони, а потоа пешки се вративме до градот за да го погледнеме од агол поблизок на тие што живеат таму.

Работното време на сите продавници, кафичи, ресторани беше двократно односно во жешките часови не работеше ништо, а вечерта следуваше забавата, улични свирки, преполни барови и ресторани. Секако дека едната вечер јадевме домашна паста,а  другата беше резервирана за коктели, Аперол и лимончело шприц кои беа со доста ниска цена (3 евра). 

Таормина – разгледница што оживува 

Од Катанија автобусот нè однесе до Таормина – како да влегуваш во разгледница. За еден час со малку лудо возење по страните и криви улици стигнавме до градот, а со жичара се спуштивме кон плажата на Изола Бела. Камена плажа со тиркизно море, со неколку барови во кои мора да признаам дека имаше високи цени за наши стандарди.

Можеби најромантичен дел од денот беше што бевме сведоци на свадба на плажата.. Вечерта се вративме горе повторно со жичарата(картата чинеше 10 евра за двата правци) за да ја почувствуваме магијата на градот во ноќта – погледите што го одземаат здивот и градините што мирисаат на лаванда и историја.

Сиракуза – љубов на прв поглед 

Еден ден  без план отидовме до автобуската станица и купивме карта за Сиракуза. По патот просведочивме на огромниот дел зеленило што изгорело, се мирисаше на чад но кога стигнавме градот нè фасцинира со својата убавина. 

Малата плажичка нè дочека со топли бранови, се изгубивме шетајќи низ тесните улички, а канолите беа совршената сладост на тој ден. Храната и пијалоците не беа воопшто скапи, од паста за 4 евра до газирани сокчиња за 2 евра.

Палермо – мешавина од култури 

Патувањето го  продолживме од другата страна на островот, во Палермо – град каде модерното и класичното танцуваат заедно. Мирисот на пица нè следеше на секој чекор,  пробавме неколку различни видови, секоја со свој карактер.

Но вистинската љубов таму беше Мондело – плажа со кристално чиста вода, опкружена со прекрасна придрода од карпи и планини и по некој бар на плажата каде неизбежно е да се напиеш Аперол. 

Во вечерните часови со тротинет видовме поголем дел од градот и се забавувавме на уличните забави.

Цените не изненадија, и тоа позитивно. Буквално не се исплатеше да се влегува во маркет за било што. Седнуваш во кафич и се прашуваш дали навистина си во западно европска земја. Пива Хајнекен, Амстел, Бекс (0.5л шише) 2.5 еур, аперол 2.5 евра, коктели 4 евра, жестоки пијалоци од 2-5 евра. Во пекара може да јадете и за помалку од 1 евро, а се наоѓаат и пицерии каде средна пица почнува од 3 евра (маргарите), па нагоре.

Трапани – убавината на непланираното 

Планиравме бродска тура од Трапани до островите Фавињана, но автобусот до Трапани се расипа уште на тргнување од Палермо, чекавме да дојде друг по нас и секако го пропуштивме бродот.

Наместо разочарување, градот ни подари нешто друго – прошетка низ сончеви тесни улици, кафе барови со одлично кремасто кафе и плажа со природна сенка од палми. Некои приказни едноставно се пишуваат сами. 

Ветување на заминување 

Последните моменти во Катанија беа тивки. Гледавме кон морето, додека сонцето се спушташе зад хоризонтот, и знаевме дека Сицилија не е само дестинација – таа стана дел од нас. 

На заминување си ветивме: ќе се вратиме повторно.  

Ј.Т.

ФОТО: Девојка потполно ги збуни корисниците на Твитер, никој не знаел во што гледа

Бизарна фотографија од девојка, овој викенд добро ги „намачила“ корисниците кои немале идеја во кој дел од телото гледаат.

Фотографијата била споделена на Твитер, кога еден корисник забележал дека со неа нешто не е во ред.

„Прво помислив дека ова е нејзиниот врат“, го напишал своето размислување. Меѓутоа, се испоставило дека погрешил.

Необичната фотографија почнала да се шири на социјалните мрежи, оставајќи многумина во недоумица.

„Гледам во неа пет минути, и доколку ова е нејзиниот врат, тогаш јас сум глупав“, напишал друг корисник на Твитер.

Откако добро ќе ја погледнете фотографијата, ќе видите дека на неа се наоѓа жена со долга, виткана коса и голи рамена.

Чипсот и WC шолјата имаат нешто заедничко поради што никогаш повеќе ќе нема да сакате да го јадете

Чипсот за прв пат се појави во 1853 година кога готвачот Џорџ Крум постојано се нервирал од клиентите кои постојано му ги враќале пржените компири, бидејќи биле премногу дебело исечени.

Во својот бес, Крум го исече компирот тенко како лист го испржил и така несвесно стана креатор на чипсот каков што денес го познаваме. Многу се промени од тој ден. Барањата за поголема количина на чипс доведоа до тоа сè повеќе хемикалии да се употребуваат и во производството на чипсот. 

Една од хемикалиите е натриум бисулфит кој се користи за да се разбие растот на бактерии на овошјето и зеленчукот, некоја морска храна или виното. Исто така, оваа хемикалија се наоѓа и во средството за чистење на тоалетот. Се наоѓа и во некои детергенти за миење садови, но во поголема количина е присутен во чипсот.

Натриум бисулфит реагира со ослободување на гас на сулфур диоксид, кој го спречува развојот на бактерии и промени во бојата предизвикана од хемиската реакција. Се користи во чипсот за да ја подобри неговата долготрајност на полиците во продавниците и да спречи промена на бојата.

Количините кои се пронајдени во чипсот се сосема безбедни. Произведувачите секако се советуваат да внимаваат. Доколку се користи на свежи производи кои содржат витамин Б1 тогаш доведува до негово уништување.

За жал произведувачите сè уште не успеале да пронајдат замена за оваа хемикалија.

Популарно