Искрена исповед на една мајка и жена: Си недостигам самата на себе!

Живот

на 7.2016

Вчера седев во кафана и јадев рибја чорба, кога одеднаш почнав да ги слушам старите познати песни. Почнаа да ми течат солзи. Мислам дека срцето ќе ми препукнеше ако продолжеа да ми ги погодуваат песните.

Чувствувам болка, жал, за мајка ми, татко ми, за детството... Таа тага е толку блиску, само на пар тонови од мене, само на пар милиметри под кожата, само на пар сеќавања во душата. Чувствувам носталгија како што чувствуваат оние кои цел живот биле надвор од татковината, далеку од својот јазик и народ. Зошто се ме боли толку? Во секоја кафана, пред кого било и секогаш на истите песни. Песните на мојот град. Ми се плаче.

Ми се чини дека кога би можела би плачела со денови. Би ја пуштила целата таа тага и жал од себе, би се измила и би ја исплакнала оваа ранета душа, би се дала себеси вистинска оддишка. Во глава ми се сите слики кои никогаш не се одиграа. Почнува песната, почнува и болката. Ја стискам чашата во раката. Почнувам за прв пат да сфаќам зошто луѓето одат во кафани. Можби затоа секогаш ми беше далечна, затоа што ќе ми сраснеше за срце.

Има пројдено многу долго време откако престанав да играм и танцувам низ дома, непримерно да се однесувам во супермаркети, да пеам од петни жили, од стомак и тоа само детинасти, рок и поп песни, само хитови на мојата младост. Ми недостасува лутиот гранџ и плиткиот и едноличен соул, ми недостига „мојот другар Металика“ и сите оние тинејџерски групи и изведувачи кои ги поврзувам со слобода и потрагата по неа.

Си недостигам самата на себе, јас без деца, маж, семејство. Онаа автентична, неприлагодена и малку чудна јас. Ми недостига да мислам, да чувствувам и да изговарам се што ќе ми падне на памет, без чувството дека морам да мислам на некој друг, затоа што повеќе не сум сама и никогаш повторно нема да бидам сама.

Ми недостига да бидам тажна кога тоа ми е потребно, да се смејам и да се глупирам без оглед на се, да грешам и тоа да не е толку важно и никој да не зависи од мене.

Си недостигам самата на себе, каква и да сум.

Можеби наскоро ќе отидам во кафана и ќе нарачам песна и ќе скршам чаша и можеби болката ќе биде сосема поднослива и смирувачка. И можеби нема да биде важно тоа што сум се изгубила на некое време за да се пронајдам во некое друго светло. И понатаму неприлагодена, дива и очигледна. И своја, секогаш своја.

Сите ја знаат „Ѓурѓовден“, но малкумина ја знаат тажната вистина за песната

Религија

пред 16 часа

Православните верници денес го прославаат Ѓурѓовден- празникот врзан со најголем број обичаи што постојат во народното верување.

Песната Ѓурѓовден била создадена во возот на смртта кој патувал од Сараево до Јасеновац.

Затворениците во вагони без храна и вода почнале да паѓаат во криза од страв и несигурност. Во општиот хаос еден од нив за кој се вели дека бил член на Сараевска „СЛОГА“ од гордост и инает, запеал… Ова е тврдење на новинарот Вукашин Беатовиќ.

Еве како оди приказната: Мај шести во 1942 година– студено утро во Сараево. Полицајците им наредиле на ИТЗ да ги подготват заробените Срби. Во четири часот наутро во градот колони на затворениците од Јајце касарната и другите затвори ги собрале на железничката пруга во Сараево.

Колоната била околу три илјади претежно млади луѓе. Меѓу нив и домаќини заедно со нивните синови, како и муслимани кои ги поддржувале Србите или се изјасниле како Срби. Чуварите извикувале „Како сте Срби? Ве носиме на бесплатна екскурзија во Јасеновац”.

Возот на свети Ѓорѓија од Сараево отиде во Јасеновац. По патот затворениците во вагоните без храна и вода почнале да паѓаат во криза на страв и несигурност.

Во општиот хаос еден од нив запеал „Пролече на моје раме слече – џурџевак зелени – свима осим мени“.

Поради песната чуварите ги затвориле вратите од вагоните, а затворениците останале без воздух во тесните вагони стиснати еден до друг. Од три илјади колку што тргнале од Сараево до Јасеновац стасале само две илјади, а стотина од нив успеале да ја преживеат тортурата. Благодарение на преживеаните денес се знае за овој настан.

Под импресија на оваа приказна, Горан Бреговиќ ја направил песната „Ѓурѓовден“. Песната оттогаш стана глобален хит која се пее на повеќе јазици. Но, многу малку денес знаат за позадината на оваа песна, за возот на смртта и судбината на овие луѓе.

Бернар Арно прв на листата на најбогати луѓе во светот, Маск на третото место

Живот

пред 24 часа

Францускиот бизнисмен Бернар Арно, кој има контролен пакет акции во холдингот „LVMH“, водечки светски производител на луксузна облека, е на првото место на ранг листата на најбогати луѓе во светот.

Според објавената листа на милијардери на Блумберг, богатството на Арно изнесува 215 милијарди долари и од почетокот на годината е зголемено за седум милијарди долари.

На второ место е основачот и поранешен извршен директор на „Амазон“, Џеф Безос, чие богатство се проценува на 198 милијарди долари.

Основачот на „Тесла“ и „Спејс Икс“, Илон Маск е на трето место со 194 милијарди долари.

Меѓу десетте најбогати луѓе во светот се и основачот на „Мета“ платформата Марк Цукерберг (153 милијарди долари), основачот на „Мајкрософт“, Бил Гејтс (149 милијарди долари), коосновачите на „Гугл“ и „Алфабет“, Лери Пејџ (146 милијарди долари) и Сергеј Брин (138 милијарди долари), поранешен генерал. По нив следат директорот на „Мајкрософт“, Стив Балмер (130 милијарди долари), американскиот инвеститор и филантроп Ворен Бафет (132 милијарди долари) и основачот и претседател на корпорацијата „Оракл“, Лери Елисон (129 милијарди долари).

Православните верници денеска слават втор ден Велигден и Ѓурѓовден

Религија

пред еден ден

Денес, освен вториот ден од Велигден, се празнува и Ѓурѓовден, празник во чест на Свети великомаченик Георгиј Победоносец, празникот на обновувањето на природата и на животот воопшто.

Празникот на светиот великомаченик Георгиј познат како Ѓурѓовден се празнува на 6 мај според новиот или на 23 април според стариот календар.

Тој се смета за најголем пролетен празник што го празнува не само христијанското туку и целото население во Македонија што од друга страна значи дека во неговата основа е празнувањето на природата, на разбудувањето на вегетацијата и на животот воопшто.