Братислав Димитров Бато е стар скопјанец, но ги поддржа „провинцијалците“ - Испрати силна порака во својата најнова колумна

Познатиот македонски драматург и поранешен директор на Театарот за деца и младинци, познат колумнист и режисер Братислав Димитров-Бато, објави колумна на тема војна помеѓу „стари скопјани“ и „провинцијалци!“ 

Се чини „војната“ меѓу старите скопјани и дојдените провинцијалци во главниот град е вечно актуелна.

- Изби крвава војна (по кој знае кој пат!) помеѓу „стари скопјани“ и „провинцијалци!“ Драги Македонци, престанете само со делење. Конечно почнете со другите две „математички“ операции: Собирање и множење! - е главната поента на Бато. 

Во колумната, меѓу другото, пишува: 

Денес е 1. Жетвар (јуни) 1971 година, трет ден на светиот дух. За мене е прв ден пред „студентските прашања” каде што сум еден од илјадниците бруцоши кои за прв пат во животот се запишуваат на некаков факултет. Цела претходна ноќ никој од нас не успеал да склопи око поради возбудата од денешниот револуционерен настан! ...

„Провинцијалците” доаѓаа на факултет од сите краеви на Македонија со куфери, торби и разни кеси, полни со соништа и планови. Во нив имаше и грижливо исплетени шалови, волнени чорапи, капи, тегли со ајвар, слатко, џем... Чергичиња, веленца, ножиња, лажици, виљушки, влечки, фотографии, споменари, писма, разгледници и дописни картички... Доаѓаа во големиот град со мали но драгоцени фрагменти од нивните тамошни животи за да им даваат (за почеток) некоја сигурност во долгите и осамени ноќи во новата и „мистериозна” средина. Нивните најблиски ги испраќаа со загрижени погледи, народни мудрости, едвај стокмени пари и големи надежи дека сепак ќе успеат! Нормално, во такви важни мигови се тркалаа солзи и во обете насоки бидејќи во старите добри времиња (за среќа!) ние сè уште не бевме „к у л”. 

Кон крајот на својата колумна Бато се осврна на своите коелги од другите градови:

Станаа големи глумци и никогаш не престанаа да бидат прекрасни луѓе: Менка Бојаџиева, Веби Ќерими, Јусуф Гулевски (екс Абдулаи), Петар Мирчевски, Ѓорѓи Тодоровски Трупче и Лазар Бараков. Зошто ја пишувам оваа колумна? За да го одработам мојот дел (како „стар Скопјанец”) и да ви соопштам една едноставна и сурова вистина: Поделбата на „сељаци” и „градски дечки” е класичен фашизам! Плус, секој град, па макар бил Лондон, Париз или Рим, без тој свеж прилив на „провинцијалци” со време сигурно би станал декадентен и начисто би пропаднал!

Поентата е многу проста. Градот е твој, онолку колку што ќе му дадеш. И уште поважно, Македонците имаат доволно делби. За почеток, да прекинеме со оваа колку да разбиеме малер и монотонија! 

Пронајден непознат валцер стар 200 години, се верува дека е од Шопен

Досега непознат валцер е откриен во трезорот на американската Библиотека-музеј „Морган“ во Њујорк. За новопронајденото музичко дело, се верува дека го напишал полскиот композитор Фредерик Шопен, пред речиси 200 години.

Реткиот ракопис, имено, го открил кустосот Робинсон Меклејлан при каталогизациите. Тоа потоа дошло во рацете на стручњак за делата на Шопен, за да се утврди автентичноста на партитурата. Записот е датиран меѓу 1830 и 1835 година. Не е потпишан од Шопен, но може да се види неговиот препознатлив бас-клуч меѓу нотите.

– Она во што сме најсигурни е дека ова е напишано од раката на Шопен, на хартијата што тој ја искористил… Она што не е сосем јасно е дека тој ја компонирал музиката. Тука сум околу 98 отсто сигурен, а многу луѓе кои го слушнале веќе чувствуваат во стомакот дека ова звучи како Шопен, изјави Меклејлан.

Кинескиот пијанист Ланг Ланг го отсвири и сними валцерот за „Њујорк тајмс“ (New York Times) којшто ја откри приказната.

- Звучи многу како Шопен, со многу драматична темнина којашто се претвора во позитивно нешто. Прекрасно е. Ова не е најкомплицираната музика на Шопен, но и еден од најавтентичните стилови на Шопен што можете да ги замислите, изјави Ланг.

Валцерот содржи и мали грешки, но Меклејлан е уверен дека музичкиот запис е на Шопен. Композиторот кој пишувал претежно за солонастапи на пијано, почина на 39-годишна возраст во Франција во 1849 година. Тој често бил прогонуван од халуцинации, а се верува дека имал и епилепсија, според некои истражувачи.

Град што никогаш не спие само менува лице

Во срцето на Европа, Берлин го чека секој патник со отворени врати – полни со историја, култура и изненадувања на секој агол. Сместени бевме во еден од најживописните квартови – Friedrichshain.

Со изнајмен точак што чинеше само 10 евра месечно, почна нашата авантура низ градот од еден поинаков агол – од аголот на слободата, уметноста и урбаната енергија.

Првата дестинација беше легендарната East Side Gallery – најдолгиот преживеан дел од Берлинскиот ѕид, претворен во галерија на отворено. Секоја слика, секоја боја носи порака за мир, слобода и човечка сила.

Не можевме, а да не застанеме пред муралот „The Fraternal Kiss“ – симболот на времето што никогаш не треба да се повтори.

По галеријата, со точаците се упативме кон Alexanderplatz. Тука ја видовме најголемата градба во Германија, телевизиската кула, како и огромниот часовник што покажува време во сите светски метрополи.

Продолжувајќи понатаму неизбежно беше да се застане кај Berliner Dom, чие грандиозно куполесто тело доминираше над паркот пред него. Додека се обидувавме да направиме фотографии, небото се отвори – дождот не изненади, но истовремено нè одведе до нешто уште повредно, Островот на музеите. Простор каде времето мирува. Историски богатства од сите делови на светот, уметност која зборува без зборови, и топлина што доаѓа од внатре – идеално засолниште од дождот.

Попладневните часови ги поминавме во шопинг – кој може да одолее на East Side Mall или Mall of Berlin? Два различни света – едниот модерен и веднаш до нашето сместување, другиот елегантен, со историски дух.

На заминување од Mall of Berlin, застанавме и кај:

Potsdamer Platz – каде небото се огледува во стаклените фасади на модерната архитектура.

Меморијалниот споменик на загинатите евреи

Патувањето го продолживме кај Бранденбуршка порта – симболот на обединета Германија.

Од таму се изгубивме низ зелените патеки на Tiergarten – огромниот парк што го враќа мирот во душата и му дава пауза на секое срце што трча низ градот. Од другата страна на паркот се наоѓа зоолошката градина. Една од најстарите и најпознатите во Европа, со повеќе од 20.000 животни од сите континенти.

Таму првпат видовме панди, а секој дел од градината е уреден така што нуди чувство како да патувате низ светот. Посетата трае со часови, па вреди да се одвои цело претпладне

Највеличествениот момент од денот беше посетата на Reichstag Building.

Куполата од стакло овозможува панорамски поглед кон градот, но и симболично – транспарентност на демократијата. За влез во куполата резервиравме термин на нивната веб страна неколку недели пред доаѓање (посетата е бесплатна).

Вистинскиот ритам на Берлин се чувствува кога ќе зајде сонцето. Градот оживува на еден сосема поинаков начин – во баровите и клубовите каде музиката, луѓето и атмосферата се едно.

Една од највпечатливите ноќи ја поминавме во Watergate, клуб лоциран директно на реката. Стаклените ѕидови, погледот кон водата и светлосните ефекти создадоа вистинска диско магија – незаборавно искуство за сите сетила. Не ни беше дозволено да фотографираме бидејќи на самиот влез ни залепија стикери на камерите од нашите телефони.

За посета на сите овие знаменитости во Берлин има доста поволности, попусти на картите за влез за студенти и пензионери.

Прошетките без план и однапред одбрана дестинација за посета беа најуникатните. Откриваме места, улички, кафичи, пазари и уживавме во пејсажните погледи.

Како совршен крај на оваа аватнтура беше Berlin Light Festival – магично светлосно шоу што ги осветлува фасадите на најважните згради во градот.

Секоја проекција раскажуваше приказна, а градот блескаше како никогаш досега. Ја пратевме рутата и успеавме да погледнеме се што беше прикажано.

Берлин не се гледа само со очите – тој се доживува. Од точакот низ тесните улички на Friedrichshain, до високите куполи на музеите, електронските ритами  и мистичниот шарм на  градот оставија трага во мене што нема лесно да избледи. Ако некогаш имате можност – качете се на точак, следете ги своите чекори и оставете Берлин да ве изненади.

Ј.Т.

Според Фројд, ова е единствениот начин да се препознаат глупавите луѓе: Една работа веднаш ги издава, внимавајте како се однесуваат

Зигмунд Фројд, најпознатиот психијатар и таткото на психоанализата, меѓу другото, ни остави генијална мудрост и универзални изреки кои се актуелни во секое време.

Меѓу нив е и лекција што секој треба да ја запомни - како да препознаете глупави луѓе?

Првиот знак на човечката глупост е целосното отсуство на срам

Легендарниот психијатар многу брзо ја открил човечката глупост, а ве советува како да ја откриете во една реченица:

„Првиот знак на човечката глупост е целосното отсуство на срам“, рече Фројд.

Така, кога ќе се најдете во ситуација кога ќе се засрамите од туѓото однесување или изјава или ќе ве изненадат некои луди постапки - веднаш знаете со кого си имате работа.

Ако не ве ценат, не докажувајте се - само бидете свои

Не е ваш проблем, нивен е. Не ги намалувајте стандардите поради тоа и не правете што сакаат, изиграјќи кловнови. Верувај дека ќе те искористат во одреден момент, тоа е самата природа на луѓето.

Кога ќе им дадете еден прст - тие ја земаат целата рака. На крајот, и покрај се, навистина повеќе нема да ве ценат, па се што сте направиле и поминале ќе биде залудно. Ако не ве ценат, не докажувајте се - само бидете свои. Не ја намалувајте цената на вашето достоинство за да стекнете доверба, и онака нема да ја добиете.

Ако не ви веруваат - не барајте изговори за нив

Кога не сакаат да веруваат - нема да веруваат. Ќе го искористи за некои лоши намери. Доволно е и покрај се да останете верни на себе и ќе видите како работите сами ќе се променат по некое време. Но, не очекувајте промени преку ноќ. Вистинските луѓе ќе ја откријат вашата вредност порано или подоцна.

Кога ќе најдете такви луѓе, држете ги како капка вода на дланка, а останатите игнорирајте ги. Вашите очи нема веднаш да ја забележат вредноста на таквите луѓе, но штом ќе ги препознаете, не дозволувајте ништо да ве одвлекува од нив. Кога ќе станете најдобрата верзија од себе, тогаш ќе се појават луѓе чие присуство ќе стане вистинската внатрешност на заедничкиот живот. Тогаш вашиот заеднички живот ќе стане она што отсекогаш сте го посакувале.

Популарно