Денеска се празнува Светиот пророк Захарија и праведна Елисавета

Религија

на 9.2023

Таткото на Свети Јован Предвесник. Син Варахиин, од родот на Авиј, кој ја држеше осмата чреда на богослужење во храмот ерусалимски. Жена му беше Елисавета, ќерка на Совија, сестрата на Света Ана, мајката на Пресвета Богородица. Во времето на царот Ирод, детеубиецот, еден ден Захарија служеше според својата чреда во ерусалимскиот храм. И во олтарот му се јави ангел Божји, од когошто Захарија се уплаши. А ангелот му рече: „Не плаши се, Захарија“ (Лука 1). И му објави ангелот дека неговата жена Елисавета ќе роди син, според нивните молитви. А беа обајцата стари, и Захарија и Елисавета. Кога Захарија се посомнева во зборовите на небесниот известител, ангелот му рече: „Јас сум Гавриил кој стојам пред Бога.“ И онеме Захарија од тој миг, и не проговори додека не му се роди синот и додека не напиша на табличка: „Јован му е името.“ Тогаш му се отвори устата и Го величаше Бога. Подоцна, кога се роди Господ Исус и кога Ирод почна да ги убива децата во Витлеем, Ирод испрати да го најдат и синот на Захарија и да го убијат. Бидејќи Ирод имаше чуено за с ? што му се случи на Захарија и како се роди Јован. Кога ги виде војниците Елисавета го зеде Јован на раце – тогаш имаше една и пол година – и побегна со него од дома, и бегаше по каменливи и пусти места. Гледајќи ги војниците како ја гонат, таа повика кон гората: „Горо Божја, прими ја мајката со дете!“ И се отвори карпата и ги скри во себе мајката и детето. Ирод, разјарен затоа што не го заклаа Јован, нареди да го заколат Захарија пред олтарот. Крвта на Захарија се истури врз меремрот и се стврдна како камен и остана така како сведоштво за злосторството на Ирод. А таму каде што се скри Елисавета со Јован, се отвори пештера и потече вода и со Божја сила израсна плодородна палма. Четириесет дена по смртта на Захарија се упокои и блажената Елисавета. И остана младенецот Јован во пустината, хранет од ангел и чуван од Божјата Промисла до оној ден кога требаше да се јави на Јордан.

Тропар

Со свештеничката одежда заштитен, премудри Захарие Божји, жртва благопријатна свештено си принесувал, бивајќи свештеник и тајновидец, знаменија во тебе Божјата благодат јасно покажа. Со меч убиен беше во Божјиот храм ти, Христов пророче, моли се со Претечата да се спасат нашите души.

Светите маченици Јувентин и Максимин

Житието на овие двајца свети луѓе е малку познато, но нивното страдање за Христа е познато од беседата на Свети Јован Златоуст во нивна пофалба. Тие беа војници во времето на царот Јулијан Отстапник. На еден војнички пир во разговор со другите тие го осудија царот заради гонењето на христијаните. Некој му го јави тоа на царот и царот ги фрли во затвор. Некои од луѓето на царот ги посетија со намера да ги одвратат од вистинската вера, велејќи им дека многу од нивните другари се откажале од Христа. На тоа тие витешки одговорија: „За тоа токму ние мораме да стоиме храбро и да се принесеме себеси на жртва заради нивното отстапништво.“ Убиени се ноќе со меч. Но потоа се пронајдени нивните мошти, а од нив се пројави чудотворна сила.

Тропар

Се оддалечивте од беззаконите дела човечки, непокорност покажавте пред властите богохулни, о Јувентине и Максиме, и душата облагодатена ваша Христос чист ја сочува. Примајќи го вашето мачеништво, Он на молитвите ваши го предаде спасението на оние кои го чествуваат споменот на светото страдание.

Светите Седумдесетмина маченици

На чело со Урван, Теодор и Медимнон беа избрани од цариградските христијани во времето на Валентовото гонење на православните, како најблагочестиви и најугледни граѓани на престолнината да појдат во Никомидија за да го молат царот еретик (аријанец) барем животите на православните христијани да им ги поштеди. Царот се разјари и им рече да се вратат, а тајно им нареди на корабџиите кога ќе испловат со коработ на море да го запалат, а самите да се спасат скришно и да се вратат во чамец. Злите слуги на злобниот господар направија така. Телата на овие храбри Седумдесетмина беа изгорени и потопени во морето, а нивните души испливаа во пристаништето на вечното блаженство.

Преподобен Атанасиј

Се подвизуваше во Вилна и подоцна беше игумен на манастирот во Брест. Заради својата непоколебливост во Православието, беше убиен од католиците на 5 септември, 1648 година. Моштите му чудодејствуваат во Брест.

Тропар

Од искона мрзителот на доброто посеа какол во Црквата Христова, кој ти, свети мачениче, мудро го одбегнуваше, останувајќи верен на чистото Православие, затоа ненавидникот очи затвори на оние кои се нарекуваат верници и на радост наша и ангелска, венец ти донесе од Христа испратен, о Атанасие оче свети, кој сега пребивајќи во радост неискажлива, моли се за душите наши.

Реставрирани два литиски крстови од ризницата на Бигорскиот Манастир

Религија

пред 3 недели

Претставници на Националниот конзерваторски центар - Скопје, денеска на Бигорскиот манастир „Свети Јован Крстител“ му ги предадоа двата литиски крстови од драгоцената манастирска збирка старини, кои беа реставрирани од стручен тим на Националната установа.

Уникатните реликвии, создадени од легендарните бигорски зографи Михаил и неговиот син Даниил јеромонах, му беа предадени на игуменот на Обителта, Епископот Антаниски г. Партениј.

„Посебно значајно за нас е тоа што меѓу нив беа и конзерваторите советници Јехона Спахиу Јанчевска и Невенка Величковска, кои вложија огромни напори и извонредно стручна посветеност во нивната конзервација и реставрација и лично ги донесоа крстовите. Тие беа топло пречекани од страна на нашиот Старец и игумен епископ Антаниски г. Партениј, кој им изрази голема благодарност за нивната стручна и макотрпна работа, љубов и посветеност кон зачувувањето на ова свето наследство. Тој исто така го изрази своето задоволство поради мошне стручниот и научен пристап кон целиот процес“, вели отец Кирил.

Во изјава за МИА, отец Кирил појасни дека станува збор за Процесиски крст - Распетие/Богојавление2 и Процесиски крст – Распетие/Преображение.

„Двата процесиски крста се датирани во четириесеттите години на XIX век. Иконописот е на зографите Михаил и Даниил од Самарина, додека резбата се смета дека ја изработиле мијачките резбари. Конзерваторско-реставраторските зафати, се однесуваа на носачот, резбата, подлогата, боениот слој, позлатата, заштитниот слој и металните држачи. Скршените делови од резбата се вратија на своите места, а за враќање на одреден откршен дел од изрезбан ружин цвет се преземаа минимални реставраторски интервенции“, нагласи отец Кирил.

Според него, двата процесиски крстови имаат стилска и хронолошка блискост и со други дела, особено со други два процесиски крста, исто така од Бигорскиот манастир, коишто се дело на зографите Михаил и Даниил од Самарина и на мијачките резбари.

„Двата литиски крста ќе бидат составен дел од богатата манастирска ризница со милениумска историја. Интересно е да се напомене дека крстовите, по Божја промисла, му се враќаат на Бигорскиот манастир во пресрет на празникот Воздвижение на Чесниот и Животворен Крст – Крстовден“, посочува отец Кирил.

Поглаварот на МПЦ-ОА г.г. Стефан по повод празникот Голема Богородица ќе чиноначалствува со богослужбата во манастирот во Матка

Религија

пред еден месец

По повод празникот Успение на Пресвета Богородица во манастирот кај Матка утрово во 8:30 часот ќе се одржи богослужба со која ќе чиноначалствува Неговото Блаженство поглаварот на МПЦ-ОА г. г. Стефан.

Традиционално на овој ден во манастирот се одржува општонароден собир и крводарителска акција.

Синоќа во пресрет на еден од најголемите христијански празници кај народот познат како Голема Богородица се одржа вечерна богослужба и сеноќно бдеење.

На овој ден илјадници скопјани и жители од други делови на земјата, христијани, но и муслимани доаѓаат во манастирот да се помолат за здравје пред Мајката Божја.

„Господи Исусе Христе помилуј нѐ“ – Благословот на Петолебието: Чин на вера и благодарност

Религија

пред 2 месеци

Петолебието е длабоко значаен обред во православната вера, каде преку едноставни лепчиња и молитва, верниците ја изразуваат својата благодарност кон Бога за сите благослови во животот.

Оваа служба, која потсетува на Христовото чудо на нахранување на 5000 луѓе со пет леба, се изведува на вечерните богослужби за време на Великиот пост и други посебни прилики. Лебовите се подготвуваат со голема посветеност, придружени со молитвата „Господи Исусе Христе помилуј нѐ“, и по осветувањето, се делат меѓу верниците.

При подготовката на петолебието, верниците ги приложуваат и имињата на своите блиски, за да бидат спомнати на светата богослужба. Овој обред не е само чин на благодарност, туку и израз на длабока вера и духовна врска меѓу верниците и Бога. Лебот, иако материјално едноставен, носи непроценлива духовна вредност откако ќе биде осветен на светиот олтар. Верниците не треба да бидат пасивни набљудувачи, туку активно да учествуваат и да ги приложуваат своите молитви, создавајќи посебна духовна атмосфера во храмот.

Подготовката на петолебието е чест за домаќинката, која со свои раце замесува пет лепчиња кои ќе бидат осветени на светата богослужба. Оваа практика е важна за одржување на духовната врска и учеството во верските обреди. Црковното членство има обврска да ја одржува оваа традиција и да го пренесува значењето на петолебието на помладите генерации.

Со голема посветеност и со изговарање на молитвата „Господи Исусе Христе помилуј нѐ“, верниците го носат својот дар во црквата, изразувајќи ја својата вера и благодарност кон Бога. Петолебието не е само обред, туку и начин на духовно зближување и заедништво меѓу верниците.

За повеќе детали и рецептот за подготовка на петолебието, посетете го линк.