Според Календарот на МПЦ, денес се празнуваат овие светители

Житието на овој маченик јасно покажува дека Бог ја отфрла надменоста и со слава го овенчува смирението и братољубието.

Во Антиохија живееја двајца блиски пријатели, учениот свештеник Саприкиј и простиот граѓанин Никифор.

Нивното пријателство некако се изметна во страшна меѓусебна омраза. Богобојазливиот Никифор повеќепати се обидуваше да се помири со свештеникот, но овој никако не го сакаше тоа. Кога настана гонење на христијаните, свештеникот Саприкиј беше осуден на смрт и изведен на губилиште. Нажален Никифор појде со Саприкиј молејќи го патем барем пред смртта да му прости и да се разделат во мир: „Те молам, Христов маченику“, му велеше Никифор, „прости ми ако ти згрешив нешто!“ Саприкиј не сакаше да се обѕрне на својот соперник, туку мирно и гордо чекореше кон смртта. Но кога ја виде тврдокорноста на неговото срце, Бог не сакаше да му ја прими маченичката жртва и да го овенча со венец, туку тајно му ја одзеде благодатта. И во последниот миг пред џелатите Саприкиј се одрече од Христа и изјави дека ќе им се поклони на идолите. Така беше заслепен од омразата. Никифор го преколнуваше Саприкиј да не се одрекува од Христа. „О брате, не прави го тоа, не одрекувај се од нашиот Господ Исус Христос, не губи го небесниот венец!“ Но с ? беше залудно, Саприкиј остана на своето. Тогаш Никифор им возвикна на џелатите: „И јас сум христијанин! Убијте ме мене наместо Саприкиј!“ Џелатите му го јавија ова на судијата и тој им нареди да го пуштат Саприкиј, а да го убијат Никифор. Тој радосно ја положи својата глава на трупецот и му ја отсекоа. Така се удостои со Царството Небесно во кое влезе овенчан со маченички венец на бесмртната слава. Ова се случи во 260 година, во времето на царот Галиен.

Тропар

Господи Боже наш, Ти Кој простувањето како сад за покајание го подари, слугата Твој Никифор свети нам ни го испрати, да посведочи како се купуваат бесплатно небесните одаи. И сега кон спасение, Христе Боже, приведи ги оние кои ги просат неговите молитви.

Светиот свештеномаченик Петар Дамаскин

За овој светител едни мислат дека живеел во 8 век, други во 12 век. Оваа разлика во мислењата секако доаѓа оттаму што постоеја двајца светители со името Петар Дамаскин. Овој за кого овде станува збор беше голем подвижник. Несебичен до крајност, самиот немаше ниедна книга, но ги позајмуваше и ги читаше. А читаше неуморно собирајќи мудрост. Едно време беше епископ во Дамаск, но бидејќи зборуваше против мухамеданството и манихејската ерес, Арапите му го пресекоа јазикот и го испратија во прогонство длабоко во Арабија. Но Бог повторно му даде сила на говор, па и таму го проповедаше Евангелието и многумина ги обрати во верата Христова. За христијанското потомство состави една драгоцена книга за духовниот живот. Заврши како исповедник и маченик и се пресели во Царството Христово.

Реставрирани два литиски крстови од ризницата на Бигорскиот Манастир

Претставници на Националниот конзерваторски центар - Скопје, денеска на Бигорскиот манастир „Свети Јован Крстител“ му ги предадоа двата литиски крстови од драгоцената манастирска збирка старини, кои беа реставрирани од стручен тим на Националната установа.

Уникатните реликвии, создадени од легендарните бигорски зографи Михаил и неговиот син Даниил јеромонах, му беа предадени на игуменот на Обителта, Епископот Антаниски г. Партениј.

„Посебно значајно за нас е тоа што меѓу нив беа и конзерваторите советници Јехона Спахиу Јанчевска и Невенка Величковска, кои вложија огромни напори и извонредно стручна посветеност во нивната конзервација и реставрација и лично ги донесоа крстовите. Тие беа топло пречекани од страна на нашиот Старец и игумен епископ Антаниски г. Партениј, кој им изрази голема благодарност за нивната стручна и макотрпна работа, љубов и посветеност кон зачувувањето на ова свето наследство. Тој исто така го изрази своето задоволство поради мошне стручниот и научен пристап кон целиот процес“, вели отец Кирил.

Во изјава за МИА, отец Кирил појасни дека станува збор за Процесиски крст - Распетие/Богојавление2 и Процесиски крст – Распетие/Преображение.

„Двата процесиски крста се датирани во четириесеттите години на XIX век. Иконописот е на зографите Михаил и Даниил од Самарина, додека резбата се смета дека ја изработиле мијачките резбари. Конзерваторско-реставраторските зафати, се однесуваа на носачот, резбата, подлогата, боениот слој, позлатата, заштитниот слој и металните држачи. Скршените делови од резбата се вратија на своите места, а за враќање на одреден откршен дел од изрезбан ружин цвет се преземаа минимални реставраторски интервенции“, нагласи отец Кирил.

Според него, двата процесиски крстови имаат стилска и хронолошка блискост и со други дела, особено со други два процесиски крста, исто така од Бигорскиот манастир, коишто се дело на зографите Михаил и Даниил од Самарина и на мијачките резбари.

„Двата литиски крста ќе бидат составен дел од богатата манастирска ризница со милениумска историја. Интересно е да се напомене дека крстовите, по Божја промисла, му се враќаат на Бигорскиот манастир во пресрет на празникот Воздвижение на Чесниот и Животворен Крст – Крстовден“, посочува отец Кирил.

Поглаварот на МПЦ-ОА г.г. Стефан по повод празникот Голема Богородица ќе чиноначалствува со богослужбата во манастирот во Матка

По повод празникот Успение на Пресвета Богородица во манастирот кај Матка утрово во 8:30 часот ќе се одржи богослужба со која ќе чиноначалствува Неговото Блаженство поглаварот на МПЦ-ОА г. г. Стефан.

Традиционално на овој ден во манастирот се одржува општонароден собир и крводарителска акција.

Синоќа во пресрет на еден од најголемите христијански празници кај народот познат како Голема Богородица се одржа вечерна богослужба и сеноќно бдеење.

На овој ден илјадници скопјани и жители од други делови на земјата, христијани, но и муслимани доаѓаат во манастирот да се помолат за здравје пред Мајката Божја.

„Господи Исусе Христе помилуј нѐ“ – Благословот на Петолебието: Чин на вера и благодарност

Петолебието е длабоко значаен обред во православната вера, каде преку едноставни лепчиња и молитва, верниците ја изразуваат својата благодарност кон Бога за сите благослови во животот.

Оваа служба, која потсетува на Христовото чудо на нахранување на 5000 луѓе со пет леба, се изведува на вечерните богослужби за време на Великиот пост и други посебни прилики. Лебовите се подготвуваат со голема посветеност, придружени со молитвата „Господи Исусе Христе помилуј нѐ“, и по осветувањето, се делат меѓу верниците.

При подготовката на петолебието, верниците ги приложуваат и имињата на своите блиски, за да бидат спомнати на светата богослужба. Овој обред не е само чин на благодарност, туку и израз на длабока вера и духовна врска меѓу верниците и Бога. Лебот, иако материјално едноставен, носи непроценлива духовна вредност откако ќе биде осветен на светиот олтар. Верниците не треба да бидат пасивни набљудувачи, туку активно да учествуваат и да ги приложуваат своите молитви, создавајќи посебна духовна атмосфера во храмот.

Подготовката на петолебието е чест за домаќинката, која со свои раце замесува пет лепчиња кои ќе бидат осветени на светата богослужба. Оваа практика е важна за одржување на духовната врска и учеството во верските обреди. Црковното членство има обврска да ја одржува оваа традиција и да го пренесува значењето на петолебието на помладите генерации.

Со голема посветеност и со изговарање на молитвата „Господи Исусе Христе помилуј нѐ“, верниците го носат својот дар во црквата, изразувајќи ја својата вера и благодарност кон Бога. Петолебието не е само обред, туку и начин на духовно зближување и заедништво меѓу верниците.

За повеќе детали и рецептот за подготовка на петолебието, посетете го линк

Популарно