Глечерите во Швајцарија ја претрпеа својата втора најлоша стапка на топење оваа година, по рекордните загуби во 2022 година, намалувајќи го нивниот вкупен волумен за 10 проценти во изминатите две години, соопшти мониторинг телото ГЛАМОС.

Топењето на глечерите во Швајцарија за време на третото најтопло лето во земјата досега значи дека тие изгубиле мраз за две години колку и во трите децении пред 1990 година, според извештајот, во кој загубите во обемот на глечерите се опишани како „катастрофални“.

„Оваа година беше многу проблематична за глечерите бидејќи имаше многу малку снег во зима, а летото беше многу топло“, изјави за „Ројтерс“, Матијас Хус, шеф на Глечер Мониторинг Швајцарија (ГЛАМОС).

„Комбинацијата на овие два фактори е најлошото што може да им се случи на глечерите“, додаде тој.

Повеќе од половина од глечерите на Алпите се во Швајцарија, каде температурите се зголемуваат за околу двапати од глобалниот просек поради климатските промени.

Годинава намалените зимски врнежи од снег во комбинација со раниот почеток и доцниот крај на летната сезона на топење предизвикаа големи загуби, објави ГЛАМОС.

Во август, месецот на најголемото топење, швајцарската метеоролошка служба соопшти дека висината на која врнежите замрзнуваат во текот на ноќта достигнала нов рекорд – 5.289 метри. Ова е надморска височина поголема од Мон Блан, највисокиот врв на Алпите и Европа. Ова го надмина минатогодишниот рекорд од 5184 метри.

Астрономите повторно ја враќаат на сцена тезата за тн.  „Планета Девет“ или „Планета Х“, веројатно слична на нашата карпеста планета што се наоѓа на работ на Сончевиот Систем.

Откако астрономите му го одзедоа статусот на планетата на Плутон во 2006 година и го нарекоа џуџеста планета, нашиот Сончев Систем официјално има осум планети. Но, некои астрономи, сепак, се скоро убедени дека постои и деветта планета. Набљудувајќи го Кујперовиот Појас каде што има претежно астероиди и џуџести планети, а којшто се наоѓа вон орбитата на последната планета Нептун, научниците откриле дека движењето на објектите во него се под нечие влијание, пишува „Астрофизикал журнал“ (The Astrophysical Journal).

Сите тела во Вселената, всушност, се под влијание на основните сили во природата, како што е гравитацијата. Преку оваа сила која се јавува во присуството на тежината и масата, сѐ што се наоѓа во тоа пространство, е некако поврзано меѓусебно, бидејќи преку неа се чувствува влијанието на сите други тела и предмети во околината, дури и на најоддалечените. Поради влијанието на гравитацијата, на пр., луѓето стојат на земјата, планетите се вртат околу ѕвездите, а галаксиите околу нивните јадра…

Знаејќи го тоа, астрономите користеле компјутер за моделирање на гравитационите сили потребни за движењето на објектите во Кујперовиот Појас, па откриле дека за тоа движење би била потребна планета најмалку 10 пати поголема од Земјата.

Научниците Патрик Софија Ликавка од Универзитетот Киндаи, недалеку од Кобе, јужна Јапонија и Такаши Ито од тамошната Национална астрономска опсерваторија на тој начин утврдија дека најдоброто објаснување за движењето на вселенските тела во Кујперовиот Појас, е сè уште невидена, неоткриена планета поголема од Земјата што кружи околу Сонцето оддалечена 250 – 500 пати повеќе од растојанието меѓу Земјата и нашата ѕвезда.

И други астрономи се согласуваат со овие сознанија и претпоставки.

Проблемот е што оваа планета, доколку постои, е релативно мала и прилично оддалечена од Сонцето, недоволно осветлена од неговите зраци, па засега е тешко видлива за човекот и нашата технологија. Но, веќе за следното десетлетие се најавени нови, посовремени телескопи за подобро истражување на небото, што можеби ќе имаат таква способност да го докажат (не)постоењето на „Планетата Х“.